نحوه كار مودم‌های DSL

نحوه كار مودم‌های DSL كاربران از طریق یك مودم معمولی، یا با استفاده از شبكه محلی در دفتر كار خود ، یا از طریق یك مودم كابلی و یا با استفاده از یك اتصال DSL به اینترنت متصل می‌شوند. اتصال …

نحوه كار مودم‌های DSL
كاربران از طریق یك مودم معمولی، یا با استفاده از شبكه محلی در دفتر كار خود ، یا از طریق یك مودم كابلی و یا با استفاده از یك اتصال DSL به اینترنت متصل می‌شوند. اتصال DSL یك اتصال پر سرعت است كه از سیم‌های عادی به كار رفته در خطوط تلفن استفاده می‌كند .
مزایای اتصال DSL عبارت هستند از :
• كاربران می‌توانند در هنگام اتصال به اینترنت از خط تلفن برای برقراری مكالمات تلفنی نیز استفاده كنند .
• سرعت مودم‌های DSL از مودم‌های معمولی بسیار بالاتر است (۵/۱ مگابیت در ثانیه در مقایسه با ۵۶ كیلوبیت در ثانیه).
• برای استفاده از مودم‌های DSL لزوماً به سیم‌كشی جدید نیاز نیست. این مودم‌ها می‌توانند از خط تلفن موجود كاربران استفاده كنند .
• شركتی كه اتصال DSL را ارائه می‌كند، معمولاً مودم را نیز به همراه خدمات نصب ارائه می‌كند .
مودم‌های DSL نقاط ضعفی نیز دارند كه عبارت هستند از :
• هر چه فاصله كاربران از مركز ارائه كننده خدمات كمتر باشد، این مودم‌ها بهتر كار می‌كنند.
• سرعت اتصال از طریق این مودم‌ها به هنگام دریافت داده‌ها از اینترنت، بیشتر از زمان ارسال داده است .
• خدمات DSL یا به عبارت دیگر روشی كه برای گنجانیدن اطلاعات بیشتر در یك خط تلفن معمولی به كار می‌رود تا امكان برقراری ارتباط تلفنی را در حین اتصال به اینترنت به كاربران دهد، شرح داده شده است .
تقسیم سینال‌ها:
دو استاندارد رقیب و ناسازگار برای مودم‌های ADSL ، وجود دارد :
۱. استاندارد رسمی ANSl كه سیستمی به نام discrete multitone یا DMT است و طبق گزارش تولید كنندگان، امروز ، اكثر تجهیزات ADSL از آن استفاده می‌كنند؛
۲. استانداری كه در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت و كاربرد ساده‌تری داشت، سیستم CAP بود كه در بسیاری از اتصالات اولیه ADSL به كار می‌رفت.
سیستم CAP ، سیگنال‌های خط تلفن را به سه باند مختلف تقسیم می‌كند: مكالمات تلفنی در باند صفر تا چهار كیلو هرتزی حمل می‌شوند، مانند وضعیت موجود در تمام مدارهای POTS كانال انتقال دهنده داده‌ها از كاربر به سرور كه در باند بین ۲۵ و ۱۶۰ كیلوهرتز ، منتقل می‌شود. كانال انتقال داده از سرور به كاربر كه از فركانس ۲۴۰ كیلوهرتز آغاز شده و طبق شرایط (طول خط ، میزان پارازیت و تعداد كاربران در یك مركز سوئیچ مخابرات) تا حداكثر ۵/۱ مگاهرتز افزایش می‌یابد. این سیستم، با سه كانال كه با فاصله زیاد از یكدیگر قرار دارند، احتمال تداخل بین كانال‌های یك خط یا تداخل بین سیگنال‌های خطوط مختلف را به حداقل می‌رساند. سیستم DMT نیز سیگنال‌ها را به كانال‌های مجزا تجزیه می‌كند. اما برای تبادل داده‌ها بین كلاینت و سرور از دو كانال عریض استفاده نمی‌كند بلكه داده‌ها را در ۲۴۷ كانال جداگانه با پهنای باند ۴ كیلو هرتز جای می‌دهد. در مقام مقایسه، مجسم كنید كه شركت مخابرات خط مسی تلفن شما را به ۲۴۷ خط چهار كیلوهرتزی تقسیم كرده و سپس به هر یك از آنها یك مودم وصل كند ؛ در نتیجه معادل ۲۴۷ مودم در یك زمان به كامپیوتر شما متصل خواهد شد . هر كانال كنترل می‌شود و اگر كیفیت آن بیش از حد پایین باشد، سیگنال به كانال دیگری انتقال داده می‌شود. این سیستم به‌طور دائم سیگنال‌ها را به كانال‌های مختلف منتقل می‌كند تا بهترین كانال‌ها را برای انتقال و دریافت بیابد. به علاوه ، بعضی از كانال‌های سطح پایین‌تر (كانال‌هائی كه با فركانس ۸ كیلوهرتز آغاز می‌شوند)، به عنوان كانال‌های دو جهته مورد استفاده قرار می‌گیرند. كنترل و مرتب سازی اطلاعات در كانال‌های دو جهته و حفظ كیفیت در تمامی ۲۴۷ كانال ، موجب پیچیده شدن پیاده‌سازی DMT در مقایسه با سیستم CAP شده است، اما در عوض DMT انعطاف پذیری خطوطی را كه كیفیت‌های مختلف دارند، افزایش می‌دهد. البته از نظر كاربران DSL سیستم‌های CAP و DMT با یكدیگر مشابه هستند. با نصب ADSl معمولا چند فیلتر كوچك در اختیار كاربر قرار می‌گیرد تا آنها را به پریزهای مورد استفاده تلفن متصل كند. این فیلترها، فیلترهای ساده‌ای به نام فیلتر پایین گذر LP هستند كه تمام سیگنال‌هائی را كه فركانس آنها از حد خاصی بالاتر است، حذف می‌كنند.
از آنجائیكه تمام مكالمات تلفنی در فركانس‌های پایین‌تر از چهار كیلوهرتز صورت می‌گیرند، فیلترهای LP برای متوقف كردن تمام ارتباطات بالاتر از این فركانس ساخته می‌شوند تا سیگنال‌های داده با مكالمات استاندارد تلفنی تداخل نكنند .
تجهیزات DSL:
تجهیزات اتصالات ADSL شامل دو قطعه است ؛ یك قطعه كه مورد استفاده كاربران قرار می‌گیرد و قطعه دیگر كه ارائه دهندگان خدمات اینترنتی، شركت تلفن یا سایر تامین كنندگان خدمات DSL به آن نیاز دارند .
قطعه مورد استفاده كاربران ، یك گیرنده / فرستنده DSL است كه می‌تواند خدمات دیگری نیز ارائه كند . تامین كنندگان خدمات DSL برای دریافت اتصالات مشتریان خود، به یك DSL AM نیاز دارند .
گیرنده / فرستنده DSL:
اغلب كاربران خانگی به دستگاه گیرنده / فرستنده DSL خود « مودم DSL » گویند اما مهندسان شركت مخابرات یا ارائه دهندگان خدمات اینترنتی ، آن را ATU_R می‌نامند . صرف نظر از نام این دستگاه ، این وسیله ، نقطه ارتباطی داده‌های موجود در كامپیوتر یا شبكه كاربر با خط DSL است. اگر چه اكثر مودم‌های نصب شده در مناطق مسكونی از اتصالات USB یا اترنت ۱۰Base_T استفاده می‌كنند اما می‌توان دستگاه گیرنده / فرستنده را به روش‌های مختلفی به تجهیزات كاربر متصل كرد. با وجود این كه اكثر گیرنده/فرستنده‌های ADSL عرضه شده توسط ارائه دهندگان خدمات اینترنتی و شركت مخابرات صرفاً گیرنده/فرستنده هستند، دستگاه‌هائی كه شركت‌های مورد استفاده قرار می‌دهند ممكن است از تركیب روترهای شبكه، سوئیچ‌ها یا سایر تجهیزات شبكه سازی در یك پلت فرم تشكیل شده باشند.
DSLAM:
دستگاه DSLAM مورد استفاده ارائه كنندگان خدمات دسترسی، دستگاهی است كه در واقع امكان كاركرد DSL را به وجود می‌آورد. DSL_AM اتصالات تعداد زیادی از مشتریان را جمع آوری كرده و آنها را در یك اتصال پرظرفیت به اینترنت قرار می‌دهد. دستگاه‌های DSLAM معمولاًَ انعطاف‌پذیر هستند و می‌تواننداز انواع DSL و انواع مختلف پروتكل‌ها و استانداردها (برای مثال CAP و DMT) پشتیبانی كنند. به علاوه ، دستگاه DSLAM ممكن است قابلیت‌های دیگری از جمله مسیریابی یا اختصاص آدرس‌های LP پویا به مشتریان را نیز داشته باشد. DSLAM تفاوت‌هائی اساسی میان اتصالات ADSL و مودم‌های كابلی ایجاد می‌كند. از آنجائیكه كاربران مودم‌های كابلی معمولاً یك شبكه را كه یك محله مسكونی را تحت پوشش قرار می‌دهد بین خود تقسیم می‌كنند، در بسیاری از موارد افزایش تعداد كاربران به كاهش كیفیت منجر می‌شود.
مودم‌های ADSL یك اتصال اختصاصی را از هر كاربر به DSLAM باز می‌گردانند و به این ترتیب كاربران به هنگام اضافه شدن كاربران جدید به شبكه ، كاهشی در عملكرد احساس نمی‌كنند ، البته تا زمانی كه تعداد كل كاربران موجب ازدحام در یك اتصال مجزا و پرسرعت به اینترنت نشود. در آن مقطع ، تامین كنندگان خدمات می‌توانند با ارتقاء این فناوری، امكانات بیشتری را برای تمام كاربران متصل به DSLAM فراهم كنند.