ولفگانگ پاولی

ولفگانگ پاولی- فیزیكدان برجسته و برنده جایزه نوبل فیزیك در سال ۱۹۴۵، در ۱۰ اوت ۱۹۰۰ از ولفگانگ جوزف پاولی و برتا كامیلا شولتز متولد شد. پاولی تحصیلات مقدماتی خود را در وین آغاز …

ولفگانگ پاولی- فیزیكدان برجسته و برنده جایزه نوبل فیزیك در سال ۱۹۴۵، در ۱۰ اوت ۱۹۰۰ از ولفگانگ جوزف پاولی و برتا كامیلا شولتز متولد شد. پاولی تحصیلات مقدماتی خود را در وین آغاز و در سال ۱۹۱۸ به پایان رسانید.طی سالهای ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۸ به تدریس در دانشگاه هامبورگ مشغول بود و پس از آن به سمت استادی فیزیك نظری در انستیتو تكنولوژی فدرال در زوریخ منصوب شد.او در سال ۱۹۴۰ به عنوان رئیس گروه فیزیك نظری دانشگاه پرینستون انتخاب شد كه با پایان جنگ جهانی دوم، آن را رها و به آلمان مراجعت كرد. پاولی در میان جماعت فیزیكدانان برجسته اواسط قرن بیستم از جایگاهی بسیار بالا برخوردار است و به زعم بسیاری، پس از انتشار مقاله استادانه اش در باب نظریه نسبیت، به یكی از رهبران جریان فیزیك دوره خود بدل شد. قوانین او- كه همیشه نام او را به همراه دارند- دانش موجود ساختار اتمی (Atomic Structure) را متبلور ساختند كه در نهایت به شناسایی دو متغیر با ارزش منجرشد كه برای توصیف وضعیت یك الكترون به آن دو احتیاجی مبرم بود.پاولی اولین دانشمندی بود كه وجود نوترون (Neutrion)- یك ذره بدون بار و جرم كه از تجزیه و فروپاشی رادیواكتیو بتا صاحب انرژی می شود- را درك كرد و این، قدم اول و آغاز دهه ای طلایی قبل از جنگ جهانی دوم به شمار می رفت. پاولی در مركز تحقیقات فیزیك نظری در زوریخ مشغول فعالیت بود.او نقش مهمی در پایه گذاری نظریه كوانتومی میدانی ایفا كرد و در پیشرفت های بزرگی كه در سال ۱۹۴۵ در این حوزه به وجود آمد، شركتی فعال داشت. او پیش از این، با ارائه اسنادی مبنی بر وجود ارتباط بین چرخش و شاخص ذرات بنیادی، نظریه ای مطرح كرده بود. طی سالها مطالعه اش در این زمینه، مقالات گوناگون و متعددی در باب مشكلات و نواقص فیزیك نظری به رشته تحریر درآورد و بیش از هرچیز در باب مكانیك كوانتوم در نشریات معتبر كشورهای مختلف، مقالات علمی خود را به چاپ رسانید. پاولی یكی از معدود اعضای خارجی جامعه سلطنتی لندن و عضو جامعه فیزیك سوئیس، جامعه فیزیك آمریكا و انجمن آمریكایی پیشرفت علم به شمار می رفت.او در سال ۱۹۴۵ به پاس همكاری قاطع و صمیمانه اش در جریان كشف قانون جدیدی از طبیعت در سال ۱۹۲۵ به نام قانون پاولی شایسته دریافت جایزه نوبل شناخته شد. جالب است بدانید شخص اینشتین پیشنهاد نامزدی وی برای دریافت جایزه نوبل را مطرح كرده بود. در سال ۱۹۵۸پاولی موفق به دریافت مدال ماكس پلانك شده و در همان سال به سرطان لوزالمعده مبتلا شد. هنگامی كه چارلزانز - آخرین دستیارش- به ملاقاتش در بیمارستان روت كروز زوریخ رفت، پاولی از او پرسید: شماره اتاق را دیدی؟ شماره اتاق پاولی ۱۳۷ بود. او در تمام زندگی اش با این سئوال كه چرا یك عدد ثابت یا تعداد ثابت بنیادی بدون بعد، همیشه ارزشی نزدیك به یك سی وهفتم دارد، روبه رو بود. پاولی در همان اتاق در ۱۵ دسامبر ۱۹۵۸ درگذشت.