محمود بیاتی هم در دهه ۱۳۳۰ در دروازه تیم ملی فوتبال ایران خوب کار کرد، اما اولین دروازهبان کشورمان که مشهور (تا حدی بینالمللی)، بسیار خبرساز و کمی تا قسمتی یاغی شد، بیشک …
محمود بیاتی هم در دهه ۱۳۳۰ در دروازه تیم ملی فوتبال ایران خوب کار کرد، اما اولین دروازهبان کشورمان که مشهور (تا حدی بینالمللی)، بسیار خبرساز و کمی تا قسمتی یاغی شد، بیشک عزیز اصلی بود.
او در نسلی عضویت داشت که بر اثر ستیز وقت باشگاه شاهین با سران سازمان تربیت بدنی سرگردان و سرانجام مجبور به کوچ به پرسپولیس شد و در همان زمانها بود که چند بار با داوران قاطی کرد و در یکی از معروفترین و بدخیمترین اتفاقات نیمه دوم دهه ۴۰، یکبار در مسابقهای بین پرسپولیس و رقیبش در لیگ تهران، توی گوش داور زد و نهتنها بابت آن ابراز پشیمانی نکرد، بلکه به کرات تاکید کرد از آنچه انجام داده راضی است و در شرایطی مشابه در آینده باز چنین خواهد کرد.
اما عزیز اصلی که اینک پیر و ملایم و آرام و سالهاست در خارج از ایران زندگی میکند، صرفنظر از مساله فوق اولین دورازهبان برجسته فوتبال ایران هم بود و عضوی ثابت و کارساز از تیمی بود که اولین جام ملتهای آسیا را به سال ۱۹۶۸ در تهران برای کشورمان فتح کرد. در آن زمانها فرامرز ظلی عضوتیم پاس، معمولا نیمکتنشین «اصلی» بود و ستاره اقبال هر دو با ظهور پدیدهای به نام ناصر حجازی در اواخر دهه ۴۰ رو به خاموشی رفت.
حجازی که بهار سال پیش روی در نقاب خاک کشید و عنوان برترین دروازهبان تاریخ ایران برازنده اوست و برخلاف عزیز اصلی طبعی آرام و رفتاری ملایم داشت، به سبب بینالمللیتر شدن فوتبال ایران طبعا به جایگاههایی رسید که برای «اصلی» و در دوره او امکانپذیر نبود و این برآورد شامل منصور رشیدی رقیب اصلی حجازی در دهه ۷۰میلادی هم میشد، اما اصلی خصوصیات منحصر بهفردی داشت که معمولا به یاغیها و ناآرامهای عرصه ورزش اختصاص و تعلق دارد.
او با بدنی ورزیده که حتی به ورزشهای قدرتی هم میخورد و با چالاکی و سرعت عمل بوکسورها میتوانست در هر موقعیتی حرفی برای گفتن داشته باشد و واکنشهایش در سطح سایر دروازهبانان ملیپوش آسیا بود، اما زندگی ناآرام و پرالتهابی که سران وقت سازمان تربیتبدنی برای شاهینیها آفریدند و کشیدهشدن موج آن به بنیادهای اولیه دو باشگاه پیکان و پرسپولیس که مامن شاهینیها شدند، از عزیز اصلی چهرهای حساستر و ناآرامتر و از او یاغیای در سالهای ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۹ ساخت که شاید در ذات وی جا نداشت و وی اجبارا به سمت و سویی رفت که اگر دولتیها قصد به تعطیلی کشاندن یکی از شاخصترین باشگاههای زمان ـ شاهین ـ را نداشتند، او هرگز به سمت آن کشیده نمیشد.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است