نگاهی به کارنامه جمشید هاشم پور به بهانه اکران گشت ارشاد

▪ خط قرمز (مسعود کیمیایی - ۱۳۶۱): شروع کمرنگ
▪ نقطه ضعف (محمدرضا اعلامی - ۱۳۶۲): پلیس یا تبهکار
▪ تاراج (ایرج قادری - ۱۳۶۴): زینال بندری
▪ عقابها (ساموئل خاچیکیان - ۱۳۶۴): قهرمان خاکستری
▪ تیغ و ابریشم (مسعود کیمیایی - ۱۳۶۵): در جدال با قانون
▪ روز باشکوه (کیانوش عیاری - ۱۳۶۷): کمدی را هم تجربه کرد
▪ مادر (علی حاتمی - ۱۳۶۸): تغییر مسیر بازیگری
▪ پرده آخر (واروژ کریم مسیحی - ۱۳۶۹): درخشش
▪ دلشدگان (علی حاتمی - ۱۳۷۰): انتخاب درست
▪ افعی (محمدرضا اعلامی - ۱۳۷۱):ستاره شد
▪ نیش (همایون اسعدیان - ۱۳۷۲): در شمایل زینال
▪ پرواز از اردوگاه (حسن کاربخش - ۱۳۷۳): تکرار و دیگر هیچ
▪ عقرب (کار گروهی - ۱۳۷۵): در دام کلیشه ها
▪ چشم عقاب (شفیع آقامحمدیان - ۱۳۷۶): باز هم در نقش یک قاچاقچی
▪ هیوا (رسول ملاقلی پور - ۱۳۷۷): بازی دقیق حسی
▪ رنجر (احمد مرادپور - ۱۳۷۸): تکرار افعی
▪ سهراب (سعید سهیلی - ۱۳۷۸): مثلا پلیس ایرانی
▪ مسافر ری (داود میرباقری - ۱۳۷۹): منحصر به فرد
▪ آواز قو (سعید اسدی - ۸۰/۱۳۷۹): نمایش قدرت بازیگری
▪ قارچ سمی (رسول ملاقلی پور - ۱۳۸۰): فقط ملاقلی پور از او بازی خوب می گرفت
▪ واکنش پنجم (تهمینه میلانی - ۱۳۸۱): پدرخوانده ایرانی
▪ جنایت (محمدعلی سجادی، ۱۳۸۱): قابل قبول
▪ مزرعه پدری (رسول ملاقلی پور، ۱۳۸۱): ادامه درست مسیر بازیگری
▪ قتل آن لاین (مسعود آب پرور، ۱۳۸۴): بدون نشانی از روزهای خوب
▪ میم مثل مادر (رسول ملاقلی پور، ۱۳۸۵): یک ارمنی تمام عیار
▪ چهار انگشتی (سعید سهیلی، ۱۳۸۵): انتخاب غلط
▪ سنگ، کاغذ، قیچی (سعید سهیلی، ۱۳۸۵): بی اهمیت
▪ استشهادی برای خدا (علیرضا امینی، ۱۳۸۶): قابل تامل
▪ کلبه (جواد افشار، ۱۳۸۷): پلیس منفعل
▪ چهره به چهره (علی ژکان، ۱۳۸۷): تلاش بی ثمر در تغییر شمایل بازیگری
▪ ازدواج در وقت اضافه (سعید سهیلی، ۱۳۸۸): تیپ‌های آشنا
▪ کیفر (حسن فتحی، ۱۳۸۸): استثنایی
▪ نفوذی (احمد کاوری، مهدی فیوضی، ۱۳۸۸): همانی که باید باشد
▪ قاعده بازی(احمدرضا معتمدی، ۱۳۸۵): موفقیت در ایفای نقش متفاوت
▪ گلوگاه شیطان(حمید بهمنی،۱۳۹۰): کلیشه آزاردهنده
▪ گشت ارشاد(سعید سهیلی،۱۳۹۰): همان ری اکشن‌های همیشگی.

نویسنده : مهدی آقایی

نگاهی به کارنامه جمشید هاشم پور به بهانه اکران گشت ارشاد

وبگردی

مطالب مرتبط

لیست نظرات