هوشنگ گلشیری در یک نگاه

هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۱۶ در اصفهان به دنیا آمد. در کودکی همراه با خانواده اش به آبادان رفت و تحصیلات خود را تا کلاس دهم در آنجا گذراند. از آن پس مجددا در شهر اصفهان به تحصیلات ادامه …

هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۱۶ در اصفهان به دنیا آمد. در کودکی همراه با خانواده اش به آبادان رفت و تحصیلات خود را تا کلاس دهم در آنجا گذراند. از آن پس مجددا در شهر اصفهان به تحصیلات ادامه داد و در سال ۱۳۳۸ در دانشگاه اصفهان به تحصیل در رشته ادبیات فارسی مشغول شد. آشنایی با انجمن ادبی صائب در همین دوره، اتفاقی مهم در زندگی او بود. گلشیری کار ادبی خود را با جمع آوری فولکلور مناطق اصفهان در سال ۱۳۳۹ آغاز کرد. مدتی شعر سرود. خیلی زود دریافت که در این زمینه استعدادی ندارد، بنابراین سرودن را کنار گذاشت و به نگارش داستان پرداخت. بعد از مدتی همراه با تعدادی از نویسندگان نواندیش جلسات یا حلقه ادبی جنگ اصفهان را پایه گذاری کرد.
وی برخی آثار خود را در نشریاتی مانند پیام نوین، کیهان هفته و فردوسی به چاپ رساند. پس از راه اندازی جنگ اصفهان نیز گلشیری شاخص ترین چهره آن بود. در سال های ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ داستان بلند شازده احتجاب را نوشت. این کتاب در سال ۱۳۴۸ به چاپ رسید.
سیامک وکیلی در نقد شازده احتجاب نوشته است: "وجود مثبت ها و منفی ها در کنار یکدیگر ویژگی تردید را به نثر داده و این ویژگی، مفهوم تردید در داستان را بهتر نمایان کرده. از این رو، هر چند که نثر با چنین ویژگی، در دیگر آثار گلشیری ناخوشایند است اما در این داستان بسیار جاافتاده و بر مفهوم داستان بسیار خوش نشسته است.
از این رو می توان گفت که نثر داستان شازده احتجاب، نثری بسیار ساده، روان، زیبا، دقیق و هماهنگ با داستان است... اما در مورد شازده احتجاب; آنچه که در این داستان رخ می دهد با آنچه که در همه جای جهان و در سراسر تاریخ روی داده و می دهد در کلیات همانند است، اما آنچه که این داستان را ایرانی می کند همان شیوه و کیفیت رویدادها و رابطه ها و سنت ها و آیین ها و روش اجرای آن هاست که در باره اش گفته شد. مهارت نویسنده در توصیف زنده و جاندار این ویژگی ها شگفتی آفرین است."
پس از انقلاب نیز گلشیری فعالیت روزنامه نگاری را ادامه داد. از جمله او سردبیری ماهنامه ادبی کارنامه را در تابستان ۱۳۷۷ بر عهده گرفت و نخستین شماره آن را در دی ماه همین سال منتشر کرد. یازدهمین شماره کارنامه پس از مرگش در خرداد ۱۳۷۹ منتشر شد.
گلشیری در سال ۱۳۵۸ با فرزانه طاهری که مترجم است ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند است. احمد گلشیری برادر وی نیز مترجم است.
هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۷۹ در سن ۶۱ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری مننژیت در بیمارستان ایران مهر درگذشت. او را در امامزاده طاهر شهر کرج به خاک سپردند.
جبه خانه، حدیث ماهیگیر و دیو، نمازخانه کوچک من، پنج گنج، دست تاریک دست روشن، نیمه تاریک ماه از سری داستان های کوتاه گلشیری هستند.
همچنین شازده احتجاب، آینه های دردار و کریستین و کید از جمله رمان های وی است.