ترکیبهای ارسنیکی از زمانهای بسیار قدیم شناخته شده بود و کاربرد داشتند. سولفید زرد طبیعی (زرنیخ زرد) در دوره هجدهمین سلسله شاهان مصر کاربرد داشت و ارسطو به سولفید سرخ (زرنیخ …
ترکیبهای ارسنیکی از زمانهای بسیار قدیم شناخته شده بود و کاربرد داشتند. سولفید زرد طبیعی (زرنیخ زرد) در دوره هجدهمین سلسله شاهان مصر کاربرد داشت و ارسطو به سولفید سرخ (زرنیخ سرخ) دیوسکریدس (قرن اول میلادی) به زرنیخ اشاره کردند.
ارسنیک بهعنوان عنصر غیرفلزی با نشانه AS، دارای عدد اتمی ۳۳ در گروه VA و دوره چهارم جدول تناوبی جا دارد.
▪ خواص: فلزی است با جلای قهوهای تیره، نقرهای خاکستری شکننده، جامد بلوری که در هوای مرطوب کدر میشود. فلزی است فرار که بوئی شبیه بوی سیر از آن شنیده میشود.
▪ کاربرد: با فلزهای دیگر بهویژه مس و سرب آلیاژ میدهد (ساچمه، صفحات باتری، روپوش کابلها، لاستیکهای دیگ بخار) شکل بسیار خالص آن در نیم رساناها کاربرد دارد.
آرسنیک - فلز رازی نخستین کسی است که تهیه کردن آرسنیک را بهصورت خالص شرح داده است رازی آرسنیک را جوهر زرنیخ نامیده و درباره صفت شخصه آن نوشت ”... حتی تا اینکه به جسم سفیدی بدل گردد“ که باید آن را به فلز سفید یا جسم سفید که قابل ذوب شدن است.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است