▪ داروهای آتالژزیک غیرمخدر معمولاً به دو دسته تقسیم میشوند: ۱)ضددردهای میتوز، که اثر ضددردی و ضد تبی دارند مانند استامینوفن. ۲) داروهای ضددرد و التهاب غیراستروئیدی، که شامل …
▪ داروهای آتالژزیک غیرمخدر معمولاً به دو دسته تقسیم میشوند:
۱)ضددردهای میتوز، که اثر ضددردی و ضد تبی دارند مانند استامینوفن.
۲) داروهای ضددرد و التهاب غیراستروئیدی، که شامل آسپیرین و سایر سالیسیلاتها - مشتقات آریل آلکانوئیک (مانند آلکوفناک و ایبوپروفن) ـ مشتقات آنترانیلیک (مانند مفنامیک اسید) ـ مشتقات پیرازولون (مانند دی پیرون واکسی فن بوتازون) ـ مشتقات ایندول (مانند ایندرمتاسین) ـ مشتقات ایندن (مانند سولینداک) این داروها از لحاظ اینکه معمولاً همگی اسیدهای آلی ضعیف محسوب شده و با مکانیزم مشابهی عمل میکنند در یک مجموعه بحث میگردند و تحت عنوان داروهای شبیه به آسپیرین (Drug Aspirin Like) نیز مشهور شدهاند.
بهنظر میرسد، آسپیرین بهعلت قدمت و پیشپاافتادگی مصرف، در مقایسه با سایر داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی، شهرت ضدالتهابی کمتری داشته باشد، لیکن بهعلت همین سابقه مصرف بیخطر و بیقابلیت تحمل زیاد هنوز هم اولین داروی انتخابی برای درمان اکثر موارد اختلالات مفصلی و عضلانی است. علاوه بر آن آسپیرین یک معیار استاندارد بوده و قدرت ضدالتهابی سایر داروها را با آن مقایسه میکنند.
آسپیرین یا استیل سالیسیلیک اسید در سال ۱۸۵۳ سنتز و در سال ۱۸۹۹ وارد درمانشناسی شد. نام آسپیرین از کلمه آلمانی آن یعنی Acetyt spir Saure گرفته شده است، (Spirca نوع گیاهانی که منشاء اصلی این ماده بودند و Saure به معنی اسید).
اثربخشی آسپیرین و داروهای مشابه، تا حد زیادی مربوط به وقفه پروستاگلاندینها است، (پروستاگلاندینها همیشه از سلولهائی که دچار ضایعه میشوند سنتز و آزاد میشوند). این داروها موجب وقفه آنزیم سیکلو اکسیژناز میگردند.
این آنزیم، اولین کاتالیزوری است که موجب حلقوی و اکسیده شدن اسید آراشیدونیک گردیده و تولید پروستاگلاندینها و ترومبوکسان A۲ را باعث میشود. آسپیرین بهطور اختصاصی این آنزیم را استیله میکند در حالیکه مکانیسم دقیق سایر مواد بهخوبی شناخته نشده است.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است