ـ سرگذشت "عیسی مسیح" (وارنر) که با رستگاری "مریم مجدلیه" (لوگان) آغاز میشود و یا به صلیب کشیده شدن حضرت به پایان میرسد.
ـ از پرتماشاگرترین فیلمهای تاریخ سینما. چون، پیش از هر چیز، دمیل عوامفریب از تبلیغات صدها ساله کتاب مقدس به نفع فیلم بهخوبی بهره برد؛ فیلمبرداری را با ذکر دعاهائی از مذاهب مختلف آغاز کرد؛ در جریان کار، یک کشیش یسوعی را واداشت تا به همراه یک روحانی دیگر بر رویکرد مذهبی صحنهها نظارت داشته باشد؛... و اجازه نداد با وارنر (بازیگر نقش حضرت) هیچکس، جز خودش، صحبت بکند. وارنر طی فیلمبرداری در مجامع عمومی نیز ظاهر نمیشد. با سرپوش سیاه سر صحنه میآمد و، البته، اعتیادش به نوشخواری از همگان پنهان نگاه داشته میشد. با این همه شاه شاهان (مثل اغلب دیگر آثار دمیل) فیلم خوبی از آب درنیامد. و این چیزی نبود که کسی (هر کس: از کارگردان گرفته تا تماشاگر) به آن اهمیت بدهد!