ـ مستندی درباره یک روز از زندگی در برلین اواخر بهار
ـ در سالهای مبانی دهه ۱۹۲۰، فرویند و مایر در زمینههای فیلمبرداری و فیلمنامهویسی از چهرههای کلیدی سینمای آلمان بهشمار میآمدند و حالا هر دو از کار در استودیوها و داستانپردازی خسته شده بودند و به دنبال راهی بودند تا به خود "واقعیت" بپردازند بنابراین با روتمان گرد آمدند تا با تصاویری بیواسطه، "چیزی" (آن موقع واژه "مستند" هنوز ابداع نشده بود) درباره خود زندگی بسازند. فیلم با زحمت بسیاری فیلمبرداری شد (مایر حتی چند وسیله برای بهینه ساختن استفاده از دوربینهای مخفی اختراع کرده بود)، اما حاصل کار نه مورد تأیید مایر قرار گرفت و نه فرویند. روتمان هزاران نکته و امر جزئی از زندگی در برلین را ثبت و براساس ذوق خودش مرتب کرده بود؛ (به قول منتقدان چپگرا) بدون توجه به نقش اجتماعی آنها و ارتباطی اقتصادی/سیاسی که بایکدیگر دارند. به همین دلیل "ملودی تصاویر" او واقعیتی جعلی را باز مینمود. برلین، سنفونی شهری بزرگ، نه بهعنوان اثری تاریخی، بلکه بهمثابه کاری تجربی هنوز از اعتبار بسیاری برخوردار است.