عابدفریب . [ ب ِ ف ِ / ف َ ] (نف مرکب ) فریبنده ٔ عابد. که عابد رااز عبادت خدا باز دارد. سخت زیبا چنانکه عابد تارک دنیا را نیز بفریبد و شیفته ٔ خویش سازد : از این مه پاره ٔ عابدفریبی ملائک سیرتی خورشیدزیبی .
سعدی . گوئی دو چشم جادوی عابدفریب او بر چشم من بسحر ببستند خواب را.
سعدی . آن چشم آهوانه ٔ عابدفریب بین کش کاروان سحر بدنباله میرود.