طابقیهٔ طابقیهٔ. [ ب ِ قی ی َ ] (ع ص ) عِمّهٔ طابقیهٔ؛ نوعی از دستار بستن . و آن سربستن باشد بی زیر حَنک . (منتهی الارب ) (آنندراج ).