طائی طائی . (اِخ ) (الَ ...) یکی از شیوخ رواهٔ حدیث که در روزگار ابوداود به اصفهان آمد. نامش نامعلوم است . پاره ای از متأخرین گویند: محتمل است که شیخ مزبور یحیی بن عبدویهٔ البغدادی باشد. (نقل به معنی از الموشح ).