ز پای اندرآوردن . [ زِ اَ دَ وَ دَ ] (مص مرکب ) بر زمین افکندن . از پای اندرآوردن . مغلوب ساختن : جهانی ز پای اندرآرد به تیغ نهد تخت شاه از پس (۱) پشت میغ.
فردوسی . مرا شاه فرمود کاین سبز جای بدینار گنج اندرآور ز پای .
فردوسی . رجوع به از پای اندرآوردن و ز پای درآوردن و از پای درآوردن شود.