ابوحنیفه دینوریهمانجا) شاعری است به نام ابوحنیفه اسکاف که در عهد سلطان سنجر سلجوقی (511-552 ق/1117-1157 م)، در مرو به سرودن رباعی و شغل کفشگری، روزگار می گذرانده است (عوفی،2/175؛ شروانی،162،193،395).اینکه بعضی ابوحنیفه را شاعر دربار مسعودبن محمود دانسته اند(رازی،1/332؛ اوحدی، هدایت، همانجاها) سهو و اشتباه است، زیرا به گفته بیهقی،ابوحنیفه سالها پس از مرگ مسعودبن محمود، روزگار جوانی خود را می گذرانده (ص 360-361) و ظاهرا" فقط با دربار مسعودبن ابراهیم مربوط بوده است.تردیدی نیست که ابوحنیفه اسکافی، دارای تالیفات و نیز دیوان اشعار بوده است، چرا که سرآغاز آشنایی ابراهیم بن مسعود با ابوحنیفه، در واقع آشنایی با نوشته های او در زندان بوده است(بیهقی،486-487)،اما از مجموع آثار ابوحنیفه، تنها چند قصیده باقی است که بیهقی آنها را در تاریخ خود نقل کرده است.مأخذ:اذر بیگدلی،لطفعلی،اتشکده،به کوشش حسن سادات ناصری،تهران،1338ش؛اوحدی بلیانیمحمدبن معین الدین،عرفات العاشقین،نسخه خطی کتابخانه ملک،شماره5324؛ بیهقی،ابوالفضل، تاریخ، به کوشش علی اکبر فیاض،مشهد،1356ش؛ ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمه الدهر،بیروت،1377ق؛ رازی، امین احمد، هفت اقلیم، به کوشش جواد فاضل،تهران1340ش؛ سنائی،مجدودبن ادم،((کارنامه بلخ)) فرهنگ ایران زمین،ج3 تهران 1344ش؛ شروانی، جمال خلیل،نزهه المجالس، به کوشش محمد امین ریاحی تهران 1366ش؛ عوفی، محمدبن محمد،لباب الالبلب، به کوشش ادوارد براون لندن1324ق/1906م؛ نظامی عروضی، احمدبن عمر، چهار مقاله، به کوشش محمد قزوینی تهران1327ق/1909م؛ هدایت، رضاقلی خان، مجمع الفصحا، به کوشش مظاهر مصفا، تهران 1336ش.ابوحنیفه دینوری، نک:دینوری.</p>