ابوحنیفه اسکافی ، شاعر ، ادیب ، فقیه و مدرس در شهر غزنین که دوران شاعری رسمی او ، با پیوستن به دربار ابراهیم بن مسعود غزنوی ( حک451-492ق/1059-1099 م )، شروع میشود .در میان منابع موجود ،اطلاعاتی پراکنده و متناقض از ابوحنیفه اسکافی وجود دارد ،اما در این میان تنها بیهقی است که به سبب مجالست باابوحنیفه ،مطالبی قابل اطمینان درباره او بیان می دارد .بیهقی پس از دیداربا ابوحنیفه و پی بردن به مراتب فضل وی،از او خواست که در قصیدهای از مرگ سلطان محمود وجلوس محمد و قدرت یابی مسعود سخن گوید و ازاین کار ظاهراًقصدش نصیحت گویی و عبرت آموزی بوده است ( نک:بیهقی ،360-361 ). از این رو وی در قصیده ای به توجیه شکست سلطان مسعود از سلجوقیان در نزدیکی مرو(431ق/1040م ) می پردازد ( همو،853-854؛ نیز نک:نظامی عروضی ،139).بیهقی به هنگام تالیف تاریخ خود ( پس از 444ق /1052م)،چنانکه گفته شد ، با ابوحنیفه ملاقات می کند و اورا استادی جوان و ادیبی فقیه می یابد که کمترین فضلش شاعری بوده و به کنار از دربار سلاطین ، در غزنین به تدریس رایگان می پرداخته است ( بیهقی ،360-361). در این وقت که دوره ای پرآشوب در عصر غزنویان بود،بیهقی از شکوه دوره پیشین ،رونق شعر و ادب و بزرگی شعرای دربار سلاطین غزنوی یاد می کند و می افزاید که اگرفرصتی واحوالی همچون گذشته پیش آید ،ابوحنیفه «در سخن ،موی به دو نیم شکافد و دست بسیار کس در خاک مالد»(ص 360ؤ372).در 451ق که ابراهیم بن مسعود از حبس رهایی یافت به سبب آشنایی با آثار ابوحنیفه در زندان ، او را به دربار خویش فراخواند ( همو486-487). ابوحنیفه فرصت را مغتنم شمرده ، دعوت سلطان را پذیرفت و با سرودن چند قصیده ،طرف توجه او واقع شد ( همانجا ) و اندکی بعد به شغل اشراف شهر ترنک در ناحیه بست ، گماشته شد ( همو ، 854) ظاهراًوی شغل اشراف را شاید حتی پس از ابراهیم و روی کار آمدن پسرش مسعود (492ق) نیز همچنان برعهده داشت ،زیرا سنائی غزنوی ؤدر منظومه «کارنامه بلخ » که در دوره مسعود بن ابراهیم سروده است ، از شغل اشراف ابوحنیفه به گونه ای یاد می کند که گویی هنوز عهده دار آن است ( ص 303،332)نزدیک به زمان ابوحنیفه اسکافی ،دوادیب وشاعر دیگر می زیسته اند که به دلیل شباهت اسمی و قرابت زمانی که میان او واین دو ابوحنیفه دیگر وجود داشته است ، بسیاری از تدکره نویسان مانند اوحدی (ص 43)و هدایت (1/208)،احوال آنان را در هم آمیخته اند :یکی از آن دو ابوالقاسم علی بن محمد اسکافی ( د : بعداز 343 ق /954م ) ، صاحب دیوان رسائل نوح بن نصر و عبدالملک بن نوح سامانی بوده ( ثعالبی ، 4/95-100 ) و دیگری که اورا از شاگردان ابونصر فارابی شمرده اند ( اوحدی ،همانجا؛ آذر ، 2/655 :هدایت، </p>