اِبْنِ وَصیفْ شاه، ابواسحاق ابراهیم بن وصیف شاه (یا سیف شاه)، مورخ مصری. حاجی خلیفه (1/30، 613) درگذشت او را در 599ق/1203م و بغدادی (1/10) در 596ق/1200م دانسته است. بعضی دیگر چون خالدوف (I/446) و بروکلمان (GAL, I/409; GAL, S, I/574) وی را تا 606ق/1209م زنده دانستهاند. این نظر باتوجه به یکی از آثار خطی وی با عنوان جواهر البور و وقائع الامور که وقایع مصر را تا 606ق ثبت کرده است (فهرس المخطوطات المصوره، 2/108)، درست مینماید. ابن وصیف شاه یکی از بزرگان مصر در عصر خویش بوده و احتمالاً در روضه، یکی از جزایر نیل نزدیک قاهره زندگی میکرده است (مصطفی، 2/194). او چند اثر تاریخی از حود بر جای نهاده که مورخان بعدی چون قلقشندی (1/369، 2/293، 322، 5/482)، مقریزی (جم( و ابن تغری بردی (1/38) از آنها بهره جستهاند. آثار: العجائب الکبیر، که مختصر آن توسط کارادُوو در 1898م در پاریس به چاپ رسیده است (مصطفی، همانجا). نسخۀ خطی کامل آن به شمارۀ 687 در موزۀ بریتانیا (ریو، 468) و نسخهای دیگر از آن در انستیتو خاورشناسی شوروی به شمارۀ 9594 موجود است (خالدوف، همانجا). اثر دیگر وی، جواهر البحور و وقائع الامور و عجائب الدهور فی اخبار الدیار المصریه است و چنانکه گفته شد، مشتمل بر حوادث مصر تا 606ق است (مصطفی، همانجا؛ فهرس المخطوطات المصوره، همانجا) و نسخ متعددی از آن در موزۀ گوتا (پرچ، III/257)، وین (فلوگل، II/147)، پاریس (دوسلان، I/330) و لایپزیک (فولرس، 211) موجود است. آثار دیگری نیز برای او بر شمردهاند، چون: اخبار مدینه السوس (حاجی خلیفه، 1/30؛ ابن ایاس، 1(1)/65) و نزهه الغیضه فی فضایل الروضه (مصطفی، بغدادی، همانجاها).