مولف در پیش گفتار کتاب خاطر نشان میکند, این کتاب ساختار سر راستی دارد. در فصلهای اول و دوم دیدگاه خود را درباره تاریخ نظریه زیباییشناسی از 'هاچیسون 'تا 'دانتو 'بازگو کرده و تلاش این نظریه را برای تعریف 'نظام نوین هنرها', با تاکید بر موسیقی ناب به عنوان سنجهای برای کامیابی یا شکست گزارش میکند .در فصلهای سوم تا هفتم موردهایی را در ادبیات و موسیقی به بحث میگذارد که راه حلی است برای جست و جوی وسواسآمیزی که برای تعریف هنر انجام میشود .در این پنج فصل 'تفاوتها 'یا 'فلسفههای هنر 'در تضاد با 'فلسفه هنر 'به بحث گذاشته شده و این همان چیزی است که عنوان کتاب نیز نشان دهنده آن است .