گنچارف در مقابل هنر برخاسته از یک نظریه یا مفهوم، با بحث دربارهٔ فرآیندهای خلق ادبی، آثار خود را موکداً در زمره معقولهٔ ”خلاقیت ناخوداگاه“ قرار می‌دهد. منظور وی این بود که وقتی (تصویرسازی) خلاق وی به جوش می‌آمد به عینه تصاویر و صحنه‌هائی را می‌دید که به وضوح از قلم وی تراوش می‌کردند. پیامد اتخاذ چنین سبک هنری از سوی گنچارف این بود که وی هیچ گاه تمایل نداشت داستان‌های خود را دفعتاً از آغاز تا انتها بنویسد بلکه به‌طور تدریجی و خردخرد مطابق آنچه که تخیلاتش به وی دیکته می‌کرد به نوشتن اثری اقدام می‌کرد...

فایل(های) الحاقی

رؤیا و تخیل در ابلوموف roya va takhayol dar.pdf 146 KB application/pdf