شانزدهمین سوره قرآن کریم ، که ۱۲۸ آیه دارد، به‌دلیل اشاره به خلقت زنبور عسل ، ”نحل“ نام گرفته است. با آنکه قرآن، کتاب تشریع است، ولی نام بسیاری از سوره‌های آن بر اساس تکوین است، همچون نجم = ستاره، شمس = خورشید، فیل، عنکبوت و نحل. این نام‌ها، رمز آن است که همه موجودات هستی، چه در آسمان و چه در زمین، چه کوچک و چه بزرگ، همه نزد قدرت او یکسانند و کتاب شریعت، بر اساس کتاب طبیعت، بنا نهاده شده و این دو کتاب، از یک مبداء نشأت گرفته‌اند.<br /> یکی از نام‌های این سوره ، سوره نعمت‌هاست، زیرا بالغ بر پنجاه نعمت در آن آمده است. در این سوره، از نعمت‌های الهی، دلایل توحید و معاد، احکام جهاد، تهدید مشرکان، نهی از ظلم و فحشا، پیمان شکنی و بدعت‌ها و وسوسه‌های شیطانی، مطالبی به میان آمده است.<br /> مطابق نظر مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ، از شأن نزول‌های آیات این سوره، فهمیده می‌شود که چهل آیه اول آن ، مربوط به اواخر دوران مکّه و هشتاد و هشت آیه دیگر آن، مربوط به اوایل زمان هجرت به مدینه است.

فایل(های) الحاقی

تفسیر سوره نحل nahl.pdf 1,371 KB application/pdf