یارعلی کرد فیروزجائی
این نوشتار در صدد است تا تبیینی تاریخی و مفهومی فشرده از روشنفکری در غرب را ارائه کند. بدین منظور نخست نقطه مقابل آن؛ یعنی جهان بینی مسیحیت قرون وسطی توصیف شده است و سپس تحولات فرهنگی اجتماعی اواخر قرون وسطی که زمینه ساز نهضت تجدید حیات فرهنگی (رنسانس) و اصلاح دینی (پروتستانتیزم) و بالاخره انقلاب علمی بودند، بیان گردیده و پس از ارائه گزارشی فشرده از نهضت تجدید حیات فرهنگی، نهضت اصلاح دینی و انقلاب علمی به عنوان عوامل تکوّن عصر روشنایی و روشنفکری، به خود روشنفکری، اهداف، ویژگیهای روشنفکری و روشنفکران پرداخته شده است. جهت ارائه بحثی انتقادی در این زمینه، نقد هگل از روشنگری که در کتاب پدیدارشناسی روح مطرح شده است نیز گزارش می گردد. <br /> قبل از پرداختن به نقد هگل از روشنگری، ابتدا روند روشنگری در آلمان و مراحل مختلف آن توصیف و سپس نقد هگل از روشنگری در دو مرحله مطرح شده است: <br /> الف) نقد او از موضع سلبی روشنگری نسبت به ایمان مذهبی. <br /> ب) نقد او از دستاوردهای ایجابی روشنگری. <br /> هگل در مجموع روشنگری قرن هیجدهم از نوع فرانسوی آن را روشنگری کاذب و سطحی می شمرد. اما قبل از پرداختن به نقد هگل از روشنگری، چگونگی و جایگاه روشنگری در آلمان را بررسی می کنیم و پیشاپیش خاطرنشان می کنیم که پدیده روشنگری در آلمان آن روزگار مانند پدیده روشنگری در ایران امروز، امری وارداتی، اجنبی و نامطلوب تلقی می شده است.<br /> فهرست مطالب کتاب به شرح زیر است: <br /> - عصر ایمان <br /> - عوامل تکون عصر روشنایی<br /> - فیلسوفان روشنگری: پیامبران انقلاب علمی <br /> - دایرهٔ المعارف <br /> - تعریف روشنگری - عناصر و ویژگیها <br /> - روشنگری در آلمان <br /> - نقد هگل از روشنگری
فایل(های) الحاقی
| هگل و روشنگری | hegel va roshangari.exe | 533 KB | application/octet-stream |