نام فارسى | انسولين تزريقى (انسولين انسانى معمولي) | |||
نام انگليسى | INSULIN INJECTION (Human Regular Insulin) | |||
نام تجارى دارو | Humulin R . Novolin R. Regular Insulin . Velosulin . Velosulin Human | |||
گروه دارويى | ضد ديابت قندى | |||
گروه شيميايى دارو | انسولین با منشاء خارجی بدون تغيیر. | |||
مكانيسم اثر | کاهش قند خون بهطور غیرمستقیم افزایش پیرووات، لاکتات، کاهش فسفات، پتاسیم | |||
موارد مصرف | کتواسیدوز، دیابت شیرین تیپ (IDUM) I، تیپ (NIDOM) II، هیپرکلمی | |||
ميزان مصرف | بالغین: دوز زیرجلدی براساس قند خون و ادرار هر فرد تعيین شده و بهطور معمول 26-7 واحد است که میتواند در صورت لزوم 10-2 واحد در روز افزایش یابد. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط |
|||
توضيحات دارو | عوارض جانبی: دستگاه عصبی مرکزی: سردرد، بیحالی، ترمور، ضعف، خستگی، تعریق، هذیان. قلبی عروقی: تاکیکاردی، طپش قلب. چشم، گوش، حلق و بینی: تاری دید، خشکی دهان. گوارشی: تهوع، گرسنگی. متابولیک: هیپوگلیسمی. پوستی: گرگرفتگی، راش، کهیر، گرمی، پسودودیستروفی، ليپوهيپرتروفي. سيستميک: آنافيلاکسي. احتياطات: در حاملگى (در گروه B قرار دارد) با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب: از محل تزريق سريع جذب ميشود. متابوليسم: کبدى و اندکى در کليهها. نيمه عمر بيولوژيک: تا ۱۳ ساعت. تداخلات داروئي: MAOI، استروئيدهاى آنابوليک، گوانيتيدين، ساليسيلاتها و الکل باعث تشديد اثر هيپوگليسميک ميشوند، اپينفرين و کورتيکواستروئيدها باعث مهار اثر هيپوگليسميک ميشوند، فورسمايد و مدرهاى تيازيدى باعث افزايش سطح گلوکز ميشوند، بتابلاکرها باعث تخفيف علائم هيپوگليسمى در بيماران ديابتى ميشوند. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ قند خون ناشتا و ۲ ساعت بعد از غذا (سطح طبيعى در حالت ناشتا ۱۰۰ـ۶۰ mg/dl و دو ساعت بعدازظهر ۱۳۰ـ۷۰ mg/dl). ـ کتونهاى ادرار در زمان بيماري؛ نياز به انسولين ممکن است در مواقع استرس و بيمارى افزايش يابد. توصيهها: ـ انسولين رگولار (يانوترال) نبايد با انسولين modificd اشتباه شود. ـ براى جلوگيرى از کاهش جذب، واکنش موضعى و ليپوديستروفى حاصل از تزريق انسولين سرد، قبل از تزريق با چرخاندن آمپول در دستها، آن را تا دماى اطاق گرم کنيد. ـ در صورت ايجاد تحمل نسبت به دارو دوز دارو را افزايش دهيد. ـ در صورت آلرژى نسبت به نوع گاوى يا خوکى از انسولين انسانى استفاده شود. ـ انسولين رگولار گاوى يا خوکى با فرمهاى متوسط الاثر مخلوط کرد ولى انسولين انسانى را نبايد با هر انسولينى رقيق کرد. ـ در دماى اطاق کمتر از ۱ ماه نگهدارى شود، دور از گرما و نور خورشيد نگهدارى شود، از انجماد دارو بپرهيزيد و در صورتيکه تغيير رنگ داده است از آن استفاده نکنيد. ـ تغيير محلهاى تزريق: شکم، قسمت فوقانى پشت، رانها، قسمت فوقانى بازو، سرين؛ محلهاى تزريق را يادداشت کنيد. ـ تغيير نوع انسولين مانند تغيير نام تجارتي، قدرت انسولين (U-100,U-40)، نوع انسولين (رگولار، لنته، PZI)، گونه (گاوي، خوکي، انساني)، يا ترتيب مخلوط کردن انسولينها بايد بااحتياط صورت بگيرد. ـ سرنگهاى با سرپوش قرمزرنگ را براى U-40 و سرپوش نارنجى رنگ را براى U-100 بهکار بريد. ـ بهتر است بين دو محل تزريق ۵/۲ سانتيمتر فاصله باشد و حتيالامکان تنها بعد از ۸ـ۶ هفته در همان محل تزريق کنيد. ـ انسولين رگولار وريدى را ميتوان بهصورت مستقيم و با سرعت 50U/min تزريق کرد. از انفوزيون انسولين رگولار که باعث چسبيدن انسولين به تيوب ميشود اجتناب کنيد. ـ بهتر است انسولين رگولار ۳۰ـ۱۵ دقيقه قبل از غذا تزريق شود. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: کاهش پلياوري، پرنوشي، پرخوري، بهتر شدن وضعيت حسي، برطرف شدن سرگيجه، پايدار شدن حالت راه رفتن. واکنش هيپوگليسمى که ممکن است در زمان حداکثر اثر ايجاد شود. هيپوگليسمى صبحگاهي: ناشى از ۱. افزايش نياز به انسولين. ۲. فنومن Dawn (هيپرگليسمى ناشى از افزايش ترشح هورمون رشد در شب. ۳. پديده Somogyi هيپوگليسمى عصرگاهى و هيپرگليسمى صبحگاهى ناشى از واکنش هورمونهاى تنظيمکننده گلوکز خون. دو مورد اول با افزايش دوزاژ انسولين شبانه و مورد سوم با کاهش دوز انسولين شبانه برطرف ميشود. آموزش به بيمار و خانواده: ـ با ايجاد تارى ديد، عدسيهاى چشمى را تا ثابت شدن وضعيت ديد در طى ۱ تا ۲ ماه عوض نکنيد. ـ تجهيزات تزريق انسولين همواره در دسترس باشند. ـ دارو، درمان ديابت نبوده و فقط علائم را کنترل ميکند. ـ بيمار پلاک شناسائى ديابت را با خود حمل کند. ـ واکنش هيپوگليسمي: سردرد، ترمور، خستگي، ضعف به بيمار گفته شود. ـ دستورات تعيين دوز، راه مصرف و مخلوط کردن دارو، هرگونه محدوديت غذائى و فرآيند بيمارى گفته شود. ـ علائم کتواسيدوز: تهوع، تشنگي، پرادراري، خشکى دهان، کاهش فشارخون، خشکى و برافروختگى پوست، تنفس با بوى استن، خوابآلودگى و تنفس کوسمال گوشزد شود. ـ يک برنامه براى جيره غذائى و ورزش تعيين شده بهطورى که همه وعدههاى غذائى مشخص شده رعايت شود و برنامه ورزشى تغيير نکند. ـ آزمايش گلوکز ادرار؛ بايد مطمئن شد که بيمار ميتواند سطح گلوکز و استن را تعيين کند. ـ بيمار حامله از معرفهاى گلوکز اکسيداز استفاده کند. ـ از داروهاى OTC مگر با نظر پزشک اجتناب شود. تداخل با تستهاى آزمايشگاهي: افزايش: VMA کاهش: پتاسيم، کلسيم. ايجاد اختلال: در آزمايشات عملکرد کبدى و تيروئيدي. درمان مصرف بيش از حد دارو: گلوکز %۵۰ـ%۱۰ بهطور خوراکى يا اگر بيمار در حالت کوما است، بهطور تزريقى يا mg1 گلوکاگون. |
|||