نام فارسى | ايميپرامين | |||
نام انگليسى | IMIPRAMINE HCL | |||
نام تجارى دارو | Sk-Pramine . Tanimine. Tipramine. Tofrenil | |||
گروه دارويى | ضد افسردگى | |||
گروه شيميايى دارو | امین سه ظرفیتی دی بنزازپین | |||
مكانيسم اثر | از برداشت مجدد نوراپینفرین و سرتونین در انتهاهای عصبی جلوگیری کرده و بدین ترتیب اثر آنها را در سلولهای عصبی افزایش میدهد. | |||
موارد مصرف | افسردگی، شب ادراری در بچهها اختلالات اضطرابی، وسواس، دردهای مزمن. | |||
ميزان مصرف | بالغین: 100-75 mg در روز، خوراکی یا عضلانی در دوزهای منقسم که میتواند 50-25 mg تا 200 mg به آن افزوده شود ولی نباید از 300mg در روز تجاوز کند، دوز روزانه را میتوان قبل از خواب تجویز کرد. کودکان: 75-25 mg خوراکی در روز (حداکثر تا 5mg/kg/day) موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به ضدافسردگيهاى سه حلقهاي، مرحله بهبودى انفارکتوس ميوکارد، اختلالات تشنجي، هيپرتروفى پروستات. |
|||
توضيحات دارو | عوارض جانبی: خونی: آگرانولوسیتوز، ترومبوسیتوپنی، ائوزینوفیلی، لکوپنی. دستگاه عصبی مرکزی: سرگیجه، خوابآلودگی، منگی، سردرد، اضطراب، ترمور، تحریک، ضعف، بیخوابی، کابوس شبانه، علائم خارج هرمی (در زمان پیری) افزایش علائم روانی، بیحسی. گوارشی: اسهال، خشکی دهان، تهوع، استفراغ، ايلئوس پاراليتيک، افزايش اشتهاء، کرامپ، ناراحتى در ناحيه اپيگاستر، يرقان، هپاتيت، استوماتيت. ادرارى تناسلي: احتباس ادراري، نارسائى حاد کليه. پوستي: راش، کهير، تعريق، خارش، حساسيت به نور. قلبى عروقي: کاهش فشارخون اورتواستاتيک، تغييرات ECG، تاکيکاردي، افزايش فشارخون، طپش قلب. چشم، گوش، حلق و بيني: تارى ديد، وزوز گوش، ميدرياز. احتياطات: در اقدام به خودکشي، افسردگى شديد، افزايش فشار داخل چشم، گلوکوم با زاويه تنگ، احتباس ادراري، بيمارى قلبي، کبدي، پرکارى تيروئيد، درمان با الکتروشوک، جراحى انتخابي، پيري، حاملگى (در گروه C قرار دارد) با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: کامل. اوج اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت. عضلاني، ۳۰ دقيقه. متابوليسم: کبدى (به متابوليت فعال دزپيرامين) و کليوى (نيمه عمر ۱۶ـ۸ ساعت). تداخلات داروئي: مصرف همزمان MAOI سبب بروز برافروختگي، هيپيرپيرکسي، تاکيکاردي، و کريز هيپرتانسيو ميشود، مصرف مواد مخدر و خوابآور باعث ازدياد تضعيف CNS ميشود، داروهاى آنتى هيپرتانسيو باعث تشديد تضعيف CNS ميشوند؛ سايمتيدين باعث کاهش متابوليسم دارو و افزايش سطح آن ميشود، متيل فنيدات باعث مهار متابوليسم و افزايش سميت آن ميشود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ فشار خون (خوابيده و ايستاده) و نبض هر ۴ ساعت؛ در صورتيکه فشار سيستوليک کمتر از ۲۰mmHg است از ادامه مصرف دارو خودداى کرده و به پزشک اطلاع دهيد. ـ در بيمار مبتلا به ناراحتى قلبى عروقى هر ۴ ساعت علائم حياتى را چک کنيد. ـ آزمايشات خوني: CBC، لکوسيت با افتراق گلوبولى و آنزيمهاى قلبى در درمان طولانى مدت. ـ آزمايشات کبدي: ALt, ASt, بيليروبين، کراتينين. ـ اندازهگيرى وزن بهطور هفتگي، اشتهاء ممکن است افزايش يابد. ـ ECG از نظر صاف شدن موج T، بلوک شاخهاي، بلوک AV، و اختلالات ريتم در بيماران قلبي. توصيهها: ـ افزايش مايعات و حجم غذا در صورت وجود يبوست و احتباس ادراري. ـ مصرف دارو با غذا يا شير در صورت بروز علائم گوارشي. ـ در صورتيکه تجويز زياد از حد در طى روز بهوجود ميآيد، دارو را در زمان قبل از خواب تجويز کنيد، ميتوان تمام دوز را قبل از خواب مصرف کرد و افراد پير ممکن است دوز يکبار در روز دارو را تحمل نکنند. ـ استفاده از آدامس، آبنبات سفت يا جرعههاى مکرر آب در صورت وجود خشکى دهان. ـ دارو را در ظروف محکم و در دماى اطاق نگهدارى و از انجماد آن بپرهيزيد. ـ بهخاطر ايجاد سرگيجه و خوابآلودگى در شروع درمان، در موقع حرکت کردن به بيمار کمک کنيد. ـ امکانات رفاهى شامل نرده حفاظ در ابتدا براى بيماران پير فراهم شود. ـ بلعيدن دوز خوراکى دارو را کنترل کنيد. ارزيابى باليني: علائم اسکتراپيراميدال ابتدائاً در بيماران مسن: سفتي، ديستونى و عدم توانائى نشستن. وضعيت رواني: خلق و خوي، احساس، تمايل به خودکشي، افزايش علائم رواني: افسردگي، سوءظن احتباس ادراري، يبوست؛ يبوست با احتمال بيشتر در بچهها ايجاد ميشود. علائم محروميت: سردرد، تهوع، استفراغ، درد عضلاني، ضعف، اين علائم معمولاً زمانى ايجاد ميشوند که مصرف دارو بهطور ناگهانى قطع شود. در صورت مصرف الکل دارو را تا صبح به بيمار ندهيد. آموزش به بيمار و خانواده: ـ بروز اثرات درمانى ميتواند ۳ـ۲ هفته طول بکشد. ـ بهخاطر ايجاد خوابآلودگي، سرگيجه و تارى ديد، رانندگى و کارهائى که نياز به هوشيارى دارند، با احتياط انجام شوند. ـ اجتناب از مصرف الکل و ديگر تضعيفکنندههاى دستگاه عصبى مرکزي. ـ در صورت قطع سريع مصرف طولانيمدت دارو ممکن است تهوع، سردرد، و بيحالى ايجاد شود. ـ بهخاطر ايجاد حساسيت به نور از کلاه لبهدار يا محافظ پوستى استفاده شود. تداخل با تستهاى آزمايشگاهي: افزايش: بيليروبين سرم آلکالين فسفاتاز، قند خون. کاهش: VMA,5-HIAA، کاته کول آمينهاى ادراري. درمان مصرف بيش از حد دارو: کنترل ECG، القاء استفراغ، لاواژ، ذغال فعال، تجويز داروهاى ضدتشنج. |
|||