زمانى‌که دو امدادگر موجود هستند يک نفر مى‌تواند مسئول باز نگه‌داشتن راه هوا، انجام تنفس دهان به دهان و امتحان نبض شود؛ و در همين هنگام ديگرى مى‌تواند عمل کمپرس قلب را انجام دهد. اگر انجام روش‌هاى نجات زندگى طولانى شد دو امدادگر مى‌توانند جاهاى خود را با هم عوض کنند و به اين ترتيب کمتر خسته مى‌شوند. دو امدادگر بايستى مقابل هم در طرفين مصدوم قرار گيرند.
۱. امدادگر اول بالاى سر مصدوم قرار مى‌گيرد و امدادگر ديگر پهلوى او قرار مى‌گيرد به‌طورى که سر و دست‌هاى او به موازات وسط سينه مصدوم باشد.
۲. امدادگر اول که بالاى سر مصدوم قرار دارد بلافاصله راه تنفس را باز نموده چهار تنفس دهان به دهان سريع به او مى‌دهد و نبض را آزمايش مى‌کند (به مبحث کمک به گردش خون مصدوم مراجعه شود). اگر قلب نمى‌زد امدادگر ديگر بايستى پنج کمپرس سينه انجام دهد.
۳. روش‌هاى نجات زندگى را به اين ترتيب ادامه دهيد: امدادگرى که بالاى سر قرار دارد يک تنفس دهان به دهان به مصدوم مى‌دهد و به دنبال آن امدادگر ديگر پنج کمپرس سينه انجام مى‌دهد. اين عمل بايد با سرعتى معادل ۶۰ کمپرس در دقيقه انجام شود تا آنکه قلب شروع به زدن نمايد (براى آنکه سرعت درست را پيدا کنيد بشماريد ۱۰۰۱، ۱۰۰۲ و ...). آزمايش نبض بايستى دقيقه اول پس از انجام اين اعمال انجام شده و پس از آن هر سه دقيقه يکبار يا هر دوازده دور انجام شود.
توجه:
امدادگرى که بالاى سر قرار دارد بلافاصله پس از هر پنج کمپرس بايستى به مصدوم نفس بدهد به اين ترتيب وقفه‌اى در کار پيش نمى‌آيد.