در مواردى‌که قلب مصدوم ضربان ندارد و تنفس انجام نمى‌شود وظيفه حياتى شما برقرارى تنفس و گردش خون براى تأمين جريان اکسيژن به مغز مى‌باشد. اول، اطمينان از باز بودن راه تنفس مصدوم؛ دوم، نفس دادن به مصدوم به‌وسيله متورم کردن شش‌ها و رساندن اکسيژن به خون (تنفس مصنوعي)؛ سوم، به گردش درآوردن خون به‌وسيله وارد آوردن فشار خارجى روى قفسه سينه (کمپرس قلب).
استفاده سريع و مؤثر از تنفس مصنوعى (و اگر لازم باشد) همراه با کمپرس قلب از بدتر شدن وضع مصدوم تا زمانى که تحت نظر پزشک قرار گيرد جلوگيرى مى‌کند و باعث نجات جان او مى‌شود. اين اعمال که نجات زندگى ناميده مى‌شود حتماً بايستى اجراء شود، حتى اگر ترديد داريد که مصدوم زنده بماند. روش‌هاى نجات زندگى را بايد آنقدر ادامه بدهيد تا: تنفس و نبض منظم مشاهده شود؛ شخص واردتر از شما عهده‌دار اين امر شود؛ يا اينکه پزشک سر برسد.