ـ "ماکس" (لندر) با نوشیدن گنهگنه از خود بیخود میشود و دعوت به سه دوئل را میپذیرد.
ـ منتقدان فرانسوی، با تعصبی میهنپرستانه، لندر را نخستین کمدین تاریخ سینما و حتی استاد چارلی چاپلین دانستهاند. در حالیکه منتقدان آمریکائی اغلب او و آثارش را در نظر نگرفتهاند. کارنامهٔ لندر بهطور مشخص به دو دوره تقسیم میشود: دوره فیلمهای کوتاهش در فرانسه (۱۹۰۵ـ۱۹۱۵) و دوره فیلمهای بلندش در آمریکا (۱۹۱۷ـ۱۹۲۲). فیلمهای دوره اولش شاید، از نظر فنآوری و ساخت موزون، هیچگونه وجه اشتراکی با فیلمهای دوره دومش نداشته باشند. اما از سبکی شخصی بهره میبرند که در دههٔ نخست قرن برای او شهرت و محبوبیت جهانی به دنبال آوردند. بهخصوص که در این دوره (با آثاری نمونهای، از جمله ماکس و نوشیدنی گنهگنه) شخصیت سینمائی استاد فرانسوی کاملاً شکل گرفته است: "شخصیتی مشخصاً ملایم، خونسرد و بزرگسال، یک آدم با نزاکت نامطمئن و خوشسیما، مصون در برابر حادثهها اما دمدمی و بوالهوس. او با لباس شب، شنل، کلاه سیلندر و سبیل میتوانست از یک سریال ساخته لوئی فویاد بیرون آمده باشد. طنز او، با اجتناب از کمدی بزن بکوب، متکی بر ژستها و واکنشهای چهره بود و از احساساتیگری که کمدینهای آمریکائی معمولاً بدان متوسل میشدند، نیز خبری نبود".