کابسهٔ کابسهٔ. [ ب ِ س َ ] (ع ص ) ارنبهٔ کابسهٔ؛ نوک بینی بر لب فرودآمده . (منتهی الارب ). المقبلهٔ علی الشفهٔ العلیا. (اقرب الموارد) (قطر المحیط).