طابح طابح . [ ب َ ] (اِخ ) اولین فرزند ناحور، برادر حضرت ابراهیم علیه السلام که از رؤومهٔ کنیزک فراشی ناحور بدنیاآمده بود. (سفر پیدایش 22:24) (قاموس کتاب مقدس ).