نویسنده ضمن شرح مبانی نظری مفهوم جامعه مدنی, عوامل مساعد و نامساعد تحقق آن را در ایران تحلیل میکند ;همچنین چگونگی بومی شدن این مفهوم در جامعه ایران را ارزیابی مینماید .عناصر مهم این بومیسازی عبارتاند از :ساختار سیاسی, نظام حقوقی, قرائتهای دینی, نیروهای اجتماعی, فرایندها و روندهای اجتماعی, نگرشهای اجتماعی و روابط میان آنها .نگارنده معتقد است که :((جامعه مدنی ایران نیز همانند دموکراسی ایرانی و لیبرالیسم ایرانی و توسعه به سبک ایرانی امکانپذیر است, اگر به بسترهای نظری, موانع, و نیروهای اجتماعی دخیل در آن به خوبی توجه شود)) .