'آمارتیا کومارسن 'ـ اقتصاددان هندی ـ در این کتبا مقوله آزادی را هم به مثابه غایت, و هم به منزله ابزار مینگرد .توسعهای که مطلوب اوست توسعهای است ملازم آزادی و عدالت .او توسعه اقتصادی را صرفا افزایش توحید ناخالص ملی نمیداند .نیز رفع تورم را اگر منتهی به فقر و بیکاری شود توصیه نمیکند . وی در دوازده بخش کتاب مباحثی از این دست را مطرح میسازد :مبانی عدالت, فقر, فرصتهای اجتماعی, قحطی, پویایی زنان, جمعیت, و حقوق بشر و آزادی به مثابه تعهد .دیدگاه کومارسن در این کتاب همان دیدگاه ارسطوست که به قابلیتها و تواناییهای فردی توجه داشت .وی به شیوه متکلمین خوشبین, جهان را صرفا مشحون از خیر و نیکی نمیبیند, بلکه به شر و نقایص و بدیها نیز توجه دارد .