کتاب حاضر طی 29فصل برای دانشجویان و محققان علوم تربیتی فراهم آمده است. اساسیترین هدف کتاب, نشان دادن ارتباط بین رشد نظریههای آموزش و پرورش و کار تدریس در کشورهای آسیایی, اروپایی و بخصوص آمریکایی است که نگارنده در 4بخش اصلی یعنی 'تدریس و نظریههای آموزش و پرورش در دوران باستان', 'هلنی', 'قرون وسطی 'و پس از 'رنسانس 'بدان همت گمارده است .وی ذیل هر یک از دورههای یاد شده, مهمترین روشها و نظریههای تدریس را همراه با زمینههای اجتماعی و سیاسی ظهور آنها بررسی و ارزیابی میکند .در بخش نخست کشورهای هند باستان, ایران باستان, یهودیان و یونانیان, و در بخش دوم خاورمیانه و مسیحیان اولیه بررسی شده است .در بخش سوم, روشهای تدریس و نظریههای تربیتی دوران نظام فئودالی, قرون وسطی, و مسلمانان, پیدایش دانشگاهها تشریح شده است .فصل چهارم ـ که عمدهترین بخش این مجموعه دو جلدی را تشکیل میدهد ـ با مباحثی از این دست سامان یافته است :انسانگرایی, جنبش مذهبی و ضد اصلاح دین 1600ـ 1300, شرایط اجتماعی و فعالیتهای آموزشی در اروپای قرن هفدهم و هیجدهم, جنبش انسانگرایانه و نظریههای قرن هفدهم, عصر بیداری فکر و اندیشه (دوران فردگرایی), و نهضت اصلاحات آموزشی .