نگارنده در این کتابچه از حضور نور و رنگ در نگارگری و معماری ایرانی ـ اسلامی سخن به میان میآورد. به تصریح وی: 'هالهی نورانی در فرهنگ ایرانی اصلیترین مشخصهی قدیسین و اولیاء در نگارگری ایرانی است. شاید اولین نمونه از حضور انسانی نورانی و هالهی نورانیاش در نگارگری ایرانی، نسخهای از رسالهی خطی منسوب به جالینوس، مربوط به کتب نگارگری سلجوقی است که تمامی شخصیتهای موجود در تصویر، دارای هالهای نورانیاند. اما تجلی هالهی نورانی تنها خاص تصویر اولیا نبوده بلکه در تصویرگری نقوش هندسی انتزاعی نیز به صورت شمه متجلی میگردد. رنگ در این نگارگری با عدم پیروی از اصل انطباق با واقع، روایتگر عالمی دیگر و جهانی فراتر میشود. همچون کوه که در دنیای واقع، رنگی سرد و زمخت دارد، اما در نگارگری ایرانی، جامهی رنگین آبی به تن میکند تا نمادی باشد از صفات انفعالی، انقباض و انعقادی'. در بخش دوم نگارنده حضور رنگ و نور را در معماری اسلامی ـ ایرانی از مسجد آغاز میکند و به معماری مسجد از جمله: محراب، مقرنس، قوس اشاره میکند و نقش نور و ارتباط آن با اصل تجلی را بازگو میکند.