در کتاب آمده است: 'نظریهی انتقادی جامعه، متفکران چند نسل و شاخههای گوناگون تفکر را دربرمیگیرد. این نظریه برآمدهی تاریخ روشنفکری آلمان است. خاستگاه آن، از یک سو، سنتهای فلسفی ایدهآلیسم، مارکسیسم، و هرمنوتیک است و از سوی دیگر، روانکاوی فرویدی. شناخته شدهترین متفکران موثر در این سنت فکری، برآمدگان مکتب فرانکفورت، آدورنو، مارکوزه، نویمان، هورکهایمر، بنیامین، وهابرماس هستند'. بر این اساس، در مجموعهی حاضر، بیست و یک متن در چهاربخش تنظیم شده است: بخش اول به اسلاف نظریهی انتقادی، هگل، و مارکس، اختصاص دارد؛ بخش دوم نشانگر ماهیت پیوندهای نظریهی انتقادی با سنت هرمنوتیکی است؛ بخش سوم، دامنهی مسائلی را نشان میدهد که ذهن دو نسل از نظریهپردازان تفکر انتقادی را به خود مشغول داشته است؛ و بخش چهارم به شرح و تفسیرهایی اختصاص دارد که دربارهی این مکتب به عمل آمده است: متونی که این مکتب را مورد انتقاد قرار دادهاند، یا برخی از جنبههای آن را شرح و بسط دادهاند، و یا نظریههای این مکتب را در متن تاریخی متمایزی به کارگرفتهاند.