'داوید لسکو' (نویسنده کتاب) نمایشنامههایی از ده نمایشنامه نویس مدرن و معاصر را تحلیل میکند که از آن جملهاند: راینهاردگورینگ, آرمانگاتی, کاتب یاسین, پیتر وایس, و دیگران. وی در این میان, به مقابله آنها با تئوریها و فلسفههای بزرگ جنگ ـ سون تسو, ماکیاول, کلوسویتز, مائوتسه تونگ, فوکو ـ میپردازد. نویسنده با تفکر روی تاتر و اندیشه برشت, دو مقوله اصلی این نوع آثار را از هم تفکیک میکند: نخست, نمایش نامه نویسی 'عمل جنگی' و دوم, نمایشنامه نویسی 'حالت جنگی'. او میگوید دومی امروزه بیشتر روی صحنه میآید که 'خود جنگ' را نشان نمیدهد بلکه فرآیندهای اجتماعی, اقتصادی وسیاسی که شرایط جنگ را فراهم میآورند, نشان میدهد. نویسنده در کتاب این موضوعات را طرح میکند: نمایش نامه نویسی مدرن و معاصر جنگ, نمایشنامه نویسی 'عمل جنگی', (ابداع نمایشنامه نویسی مدرن جنگ, نمایشنامه نویسی جنگ کامل, نمایشنامه نویسی و جنگ چریکی) و نمایشنامه نویسی 'حالت جنگل' (نمایشنامه نویسی اکسپرسیونیستی جنگ, نمایشنامه نویسی جنگهای داخلی, و نمایشنامه نویسی جنگهای گذشته و حال و آینده).