این کتاب در نه فصل تدوین شده است .نویسنده در فصل اول و ملحقات آن, مفهوم 'گفتمان 'و کاربرد روزانه آن را در سخنرانیها, مقالات و کتابها ریشهیابی کرده است .او پس از ریشهیابی این مفهوم به نقد نظرات 'امیل بنونیست 'و تمایزی اشاره نموده که وی میان قلمروهای 'تاریخ 'و 'گفتمان ' قائل شده است .مطالب فصل دوم به نقد نظرات 'زلیگ هریس 'و تجزیه و تحلیل او از پیکره زبانی اختصاص دارد .فصل سوم شامل بررسی فشردهای است از دیدگاههای 'میشل فوکو 'درباره گفتمان .نویسنده معتقد است که 'فوکو از جمله متفکران فرا ساختارگرا و فرامدرنی است که تاثیر به سزایی در شکلگیری این مکاتب جدید گذاشته و عقاید وی, بیش از دیگران, در حال وارد شدن به قلمروهای متفاوت اندیشههای ایرانی است .'نگارنده در فصل چهارم رابطه زور و گفتمان را در شکل دادن به مرزهای اجتماعی بررسی میکند . فصل پنجم مطالعهای است تطبیقی درباره ویژگیهای اندیشه مدرنیته و فرا مدرنیته, و این که چرا هم پیروان و هم مخالفان اندیشه فرا مدرنیته برای اثبات نظرات خود به 'کانت 'استناد میکنند .در فصل ششم فرآیند تاریخی ـ گفتمانیای بررسی میشود که بهزعم نویسنده, این فرآیند, مغرب زمین مدرن از روشنگری تا روشنفکری طی کرده است .وی پس از مطالعه فشرده این فرآیند بر آن است تفاوتهای آن را در ایران بازگو نماید .فصل هفتم مقایسهای است میان عقاید 'جان لاک 'و 'توماس هابز 'درباره راهی که انسان از وضعیت طبیعی تا ورود به جامعه مدنی طی کرده است .در فصل هشتم دو کتاب 'شهریار 'اثر ماکیاولی و 'شهریار مدرن 'نوشته آنتونیو گرامشی با یک دیگر مقایسه میشود . فصل نهم کتاب نیز ترجمه مقالهای است از 'بروس لینکن 'تحت عنوان 'یادداشتهایی در راستای یک تئوری مذهب و انقلاب .'