نویسنده (خانم ژان هرتس, استاد فلسفه در دانشگاه ژنو) در این کتاب, کار فیلسوفان نامدار را که مظهر شگفتی فلسفی بودهاند, بررسی میکند. ('شگفتی فلسفی سرآغاز اندیشههای فلسفی است, انگیزهی طرح پرسشهایی است دربارهی بدیهیاتی چون هستی, جهان, ماده؛ بدیهیاتی که از شدت خیره کنندگی مانع دید و درک بیواسطهی ما از آنها میشوند و تامل فلسفی را ضروری میسازند'). نویسنده بر این اساس, شگفتی انسانهایی را بررسی میکند که در آغاز دوران باستانی یونا میزیستند و درحدود قرن ششم پیش از میلاد در یونان بزرگ, در آسیای صغیر, در سیسل, 'شگفت زده' شدند. به تصریح نویسنده: 'ما از فلسفه به طور کلی سخن نخواهیم گفت, بلکه به فیلسوفان معینی خواهیم پرداخت تا چگونگی شگفتی آنها را بیاموزیم و بدین سان برنامانوسی فلسفه فائق شویم.