سرخپوستان به هنگام ضرورت يک درخت کاج را براى چند دقيقه محکم در آغوش مىفشارند و يا پشت خود را به آن تکيه مىدهند و معتقد هستند که با اين عمل مقدارى از نيروى حياتى درخت به آنها منتقل مىشود.
دکتر مارسل فوژل برندهٔ چند جايزهٔ علمى در زمينهٔ تحقيقات، نتايج تجربيات خود را به شرح زير خلاصه مىنمايد:
۱. گياهان موجوداتى زنده و حساس هستند.
۲. انسان مىتواند با گياه ارتباط فکرى دوجانبه داشته باشد.
۳. کليهٔ ارگانيسمهاى زنده از تمامى سطح خود، نوع خاصى از انرژى ساطع مىکنند که انعکاسى از فعاليتهاى حايتى خاص موجود زنده است و همين پرتوهاى نورانى است که در اطراف موجود زنده ميدان انرژى ايجاد مىکند و گهگاه بهصورت هالهاى نيمه روشن متجلى مىشود.
۴. انسان و گياه مىتوانند انرژىهاى مفيد حوزهٔ مغناطيسى اطراف خود را جذب کنند.
ارتباط با گياهان
اين حقيقت دارد که انسان مىتواند با گياهان ارتباط برقرار کند و اين کار را مىکند. گياهان براى اندازهگيرى هيجانات انسان بسيار حساس هستند. آنها نيروهاى انرژىزا را که براى انسان مفيد است بازتاب مىدهند. مىتوان اين نيروها را ديد! آنها حوزهٔ نيروى فرد را تغذيه مىکنند که در عوض انرژى را به گياه باز مىگرداند.
سرخپوستان آمريکائى از اين توانائىها آگاه بودند. وقتى که لازم بود به جنگل بروند، در حالىکه دست آنها را بهصورت کشيده در مىآورند، به درخت کاج تکيه مىکردند تا خود را با نيروى آن دوباره سرشار از انرژى کنند. دقيقاً همينطور هم مىشد، يعنى آنها با انرژى زياد به سر کارهاى خود بازمىگشتند.