در بدن زن از سن سيزده سالگى در فاصله چهار هفته يک‌بار تخم‌هائى به‌طور جداگانه مى‌رسد (آماده مى‌گردد). آنها از دو تخمدان منشاء مى‌گيرند. هر تخمدان به اندازهٔ بادامى است که عميقاً در داخل بدن و در لگن جاى دارد. وقتى يک تخم رسيد خود را از تخمدان جدا مى‌کند و از راه يکى از دو لولهٔ رحم که لوله‌اى به کلفتى مداد است و آن نيز در لگن قرار دارد، به طرف رحم حرکت مى‌کند. رحم ماهيچه‌اى است تو خالى به اندازهٔ گلابى که توسط حفره‌اى به نام دهانهٔ رحم به واگينا (واژن ـ کانالى که رحم را به خارج مربوط مى‌سازد. مترجم) متصل مى‌شود. رحم نيز در لگن قرار دارد و نزديک‌ترين عضو به تخمدان‌ها است و به‌وسيلهٔ لولهٔ خود با آنها در ارتباط است. بخش لطيف و شکاف مانند آن از پوسته‌اى مخاطى پوشيده شده است که دائم تجديد مى‌شود. اين پوسته نيز مانند تخم در فاصلهٔ هر چهار هفته يک‌بار رانده مى‌گردد و پوستهٔ جديدى جانشين آن مى‌شود، که رگل ماهيانه (قاعدگى) را به‌وجود مى‌آورد. اين عمل نتيجهٔ تأثير هورمون‌ها بستگى کامل به رسيدن تخم‌ها و طرد تخمى که بارور نمى‌شود دارد؛ اما در اثر مقاربت، سلول‌هاى توليد نسل زن (اوول) با سلول‌هاى توليد نسل مرد (اسپر ماتوزوئيد) متحد مى‌شوند و سپس موجود جديدى شروع به زندگى مى‌کند و حاملگى آغاز مى‌گردد. تخمِ بارور شده اکنون از بدن زن جدا نمى‌گردد بلکه در بخشِ مُخاطى رحم جاى آماده شده را مى‌يابد و در آنجا جاى گير مى‌شود و تکامل مى‌يابد. زن موجود جديدى را در خود حمل مى‌کند که در فاصلهٔ تقريباً نه ماه به‌صورت نوزاد کاملى مى‌شود که در خارج از بدن مادر نيز مى‌تواند زندگى کند.