کاری از: محمدمهدی حاجیپروانه<br /> نویسنده: محمدجواد مروجی طبسی
سالهای آخر عمر علی است، همهٔ شیرینیها و تلخیها زندگی را تجربه کرده است، اینک در راه بازگشت از جنگ صفین است و یکی از آخرین و تلخترین تجربیاتش را پشت سر گذرانده است. <br /> در محلهای به نام ”حاضرین“ شمشیر را به کناری گذارده قلم به دست گرفته و نامهای را خطاب به فرزندش امام حسن مجتبی آغاز میکند.<br /> اولین برداشت این است که این نامه از امامی به امام دیگر است در حالی که هرگز چنین نیست و به محض شروع جملات علی متوجه میشویم که این نامه از پدری است با تجربهای به طول تاریخ، به تمامی فرزندانش که در همهٔ تاریخ میخواهندتجربه را آغاز و مزهمزه کنند.<br /> فرزندانی که چون جوانند نیاز به راهنما دارند و چون عمرشان به نهایت رسید باید تجربیاتشان را به نسل پس از خود انتقال دهند...
فایل(های) الحاقی
جوان در منظر معصومان | javan dar manzare masoman.pdf | 227 KB | application/pdf |