نقد و بررسی بازی Crash Bandicoot

اولین قسمت از سری بازی کرش بندیکوت در سال ۱۹۹۶ میلادی توسط استودیو ناتی‌داگ برای کنسول پلی‌استیشن ساخته شد.

این استودیو که حالا یکی از بهترین‌های تاریخ صنعت بازی‌های ویدیویی به شمار می‌رود، تنها سه قسمت ابتدایی سری Crash Bandicoot را توسعه داد.

بعد از این سه قسمت و همچنین نسخه‌ی ریسینگ کرش تحت عنوان Crash Team Racing استودیوهای دیگری برای ساخت قسمت‌های جدید.

این فرانچایز محبوب دست به کار شدند.متاسفانه این استودیوها به جای تکرار افتخارات ناتی‌داگ،

یکی پس از دیگری، باندیکوت دوست‌داشتنی دنیای بازی‌های ویدیویی را قدم به قدم به زوال نزدیک‌تر می‌کردند تا جایی که بالاخره در سال ۲۰۱۷ میلادی،روح تازه‌ای در کالبد این کاراکتر دوست‌داشتنی، دمیده شد.

بعد از این که در سال ۲۰۰۸ شرکت اکتیویژن مالکیت این آی‌پی را تحت اختیار خود قرار داد، توسعه‌ی قسمت‌های جدید کرش بندیکوت به طور کامل به توقف رسید.

از همین رو، سال ۲۰۱۷ با عرضه‌ی N. Sane Trilogy، اکتیویژن تصمیم گرفت تا یکبار دیگر بازیکنان و علاقه‌مندان به سبک پلتفرمر را با کرش آشتی دهد.

این بازی، ریسمتر سه‌گانه‌ای به حساب می‌آمد که در خلال سال‌های ۱۹۹۶ الی ۱۹۹۸ توسط ناتی‌داگ ساخته شده بود.

استودیو ویکیریوس ویژنز توانست به خوبی از پس ریمستر این بازی‌ها بربیاید و با اضافه کردن برخی محتویات جدید، مورد تحسین منتقدان قرار بگیرد.

حتی عملکرد بازی در بازارهای جهانی چشمگیر بود و همین مسئله خیال اکتیویژن را از بابت محبوبیت این آی‌پی آسوده کرد؛

تحلیلی که نهایتای منجر به آغاز ساخت بازی Crash Bandicoot 4: It’s About Time شد.

مسئولیت ساخت قسمت چهارم کرش بندیکوت به استودیوی Toys for Bob محول شد.

با یک حساب سرانگشتی هم می‌توان متوجه شد که این استودیو به مراتب کار سخت‌تری نسبت به توسعه‌ی یک ریمستر یا حتی ریمیک پیش روی خود دارد.