مديريت بحران با نگرشي نو

جوامع امروزی، جوامعی آرام و یا ثابـت و بـی خبـر مثل گذشـته هـا نیسـتند و بـه علـت فشـردگی و ازدیــاد جمعیــت و تغییــرات پــی  درپــی و مکــرر همــواره در معــرض انــواع مختلــف و گونــاگون،ناخوشایند.
بحرانها و فجاید نامطلوب قرار دارند و جوامع را مورد تهدید قـرار مـی دهنـد.
سـازماندهی مناسب ، پیش بینی رویدادها و وقایع،اتخاذ و تصمیمهای مؤثر و به موقـع براسـاس اطلاعـات صـحیح و برنامه ریزی شـده مـی توانـد .
در جهـت کـاهش عـوارض اتفاقهـای طبیعـی و انسـانی ناخواسـته اثـر گذارده و آنها را کاهش دهد و گاهی به کلی اثرات مخرب آنها را کنترل و خنثی کند.
بدین منظور سازماندهی، برنامه ریزی، تجربه، هوشـمندی، مهـارت، سـرعت، خلاقیـت و ارزیابی و برآورد صحیح براساس اطلاعـات و اتفاقهـای گذشـته مـی توانـد بسـیار کارسـاز، تعیین کننده و مقید باشد.
طبیعی است که با ظهور و حدوث بحرانها به ویژه نوع آنها بایـد از راهکارهــای متفــاوتی اســتفاده  کــرد و ایــن در صــورتی اســت کــه از قبــل انــواع بحرانهــا شناسایی شده و برای هریک از آنها راهکارهـای مطمـئن تعیـین شـده و آمـادگی لازم بـرای مقابله با آن بحران فراهم شده باشد.
بیشترین فشار در حال حاضر بـا وضـعیت موجـود متوجـه مـدیریت بحـران و مـدیران درگیـر بحـران مـی شـود، مخصوصــاً  عوامـل اجتمـاعی، اقتصـادی، اطلاعــاتی سیاسـی، زیسـتی و افکــار  عمومی این فشارها را تشدید می کند و یک سردرگمی برای مدیریت بحران بوجود می آورد.
درحــال حاضــر و بــا نگــرش موجــود، مــدیریت بحــران نــاظر و مســئول پــن  مقولــه:   
تصمیم« ،»ارتباطات« ،»سازماندهی« شـناخت عوامـل بحـران « ،» گیری اسـت،  »طراحـی «و  » زا در حالی که در مدل پیشنهادی در ایـن کتـاب بـرای بهبـود کـار هـم مقولـه مسـئولیت و هـم مقوله های پن  گانه به ترتی  زیر تغییر و توسعه پیدا کرده اسـت.
بـدین گونـه کـه مسـئولیت بحران تنها به عهده یک نفر به عنوان مدیریت بحران نیسـت، بلکـه ایـن وظیفـه به گونـه ای تقسیم و سازماندهی شده است که دو نهاد دیگر را نیز درگیر مسائل و موضـوعهای مربـوط به بحران می نماید؛ یعنی شوراهای اسلامی در روستاها، بخشها، شهرستانها، شهرها و اسـتانها  و شورای مرکزی و همین طور شهرداریها از سطح روستا و بخش گرفتـه تـا بـامترین سـطح زیرا که هیچ مدیر بحرانی هر مقدار هم توانا، با ابتکار، خلاق و هنرمنـد باشـد قـادر بـه دفـد بحران یا کاهش اثرات به تنهایی آن نخواهد بود.
از نقطـه  نظـر وظـایف نیـز در ایـن پیشـنهاد موضوع به کلی دگرگون شده است، بدین ترتی  که به جای پـن  مقولـه بـام کـه ذکـر آن گذشت، مقوله های بیشتری که در بدو امر و پیش از بروز بحران ضروریست و باید به وسیله شوراها و شهرداریها صورت پذیرد به آن اضافه شده اسـت.
مقولـه هـایی از قبیـل پـیش بینـی بحرانهای مختلـف بـه فـرض ظهـور، مقولـه برنامـه ریزی در جهـت بـرآورد منـابد مختلـف ضدبحران م ل ابزارها، انبارها، ماشین آمت سنگین و سبک و تأمین آنها در طـول برنامـه بـه گونه ای که در هنگام بحران نیاز چندانی به بخشها، شهرها و مناطق دیگر نباشـد و همـه چیـز در حد معقول در محل فراهم شده باشد.
دوم افراد و گروههـای ضـد بحـران کـه در همـین تاب یک فصل به آن پرداخته شده است، آموزشهای مزم را هم برای اسـتفاده مطلـوب از ابزارها، هم برای آمادگی در مقابله با بحران، هم استفاده مطلوب و مـؤثر از زمـان فراگرفتـه باشند.
مضافاً آن که نقاط حساس م ل مکانهای پرجمعیت، بازارها، مدارس، ادارات دولتـی،  پلها و مسیرهای سرید حرکت از روی نقشه دقیقاً مشخص و تعیین شده باشد، عـلاوه بـر همـه اینها، تمرینات اولیه به قرض ظهور هر بحران صورت گرفتـه و گروههـای ضـدبحران بـا آن خو گرفته باشند و با پیش بینی و پیشگیری بحرانها آمیخته باشند.
کلایــر، میتــراف و واینــر نظــرات 7گرچــه نویســندگان بزرگــی م ــل برانــت، پیرســون، گوناگونی را ارائه کرده اند؛ احتمامً این کتاب روش کامل تر و مفصل تری را برای مقابله بـا هر نوع بحران ارائه داده است.
بدین ترتی  بایـد بپـذیریم کـه مقولـه ای اسـت کـه عـلاوه بـر  مدیریت بحران، شوراها و شهرداریها، سازمانها و جوامد دیگر غیر از مناطق بحـران زده کـم و بیش با توجه به ماهیت و نوع بحران در آن آلوده اند.
بحرانها به ویژه در عصر جدید شکل دیگری در اثر گسترش ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی به خود گرفتـه اسـت و آن ایـن اسـت که اطلاعات و نوع بحران سریعاً و در مدت بسیار کوتاه به اطلاع تمام مردم جهان مـی رسـد.
و از ظهور و اطلاع محلی به تمام نقاط گیتی وقوع آن اطلاع داده می شود. 
 مضافًا اینکه در این عهد گروههـای داوطلـ وعلاقمنـد بـرای همکـاری و کـاهش اثـرات بحران چه از نظر فیزیکی و حضور و چه از نظر مادی در سراسر جهان آماده همکاری شده اند. 
 باید به این موضوع مهم نیز توجه داشت که مدیریت بحـران بـا از بـین رفـتن یـا کـاهش بحران وظایفش به پایان نرسیده و کار آنها تا رسیدن افراد و صاحبان کس  وکار بـه اسـکان کامل افراد و خانواده آنها  باید دنبال شود.
باز هم یک بحران، باز هم یک تخری ، باز هم یک غفلت، باز هم یک افسـوس.  همـه  روزه می شنویم در یک گوشه ای از این دنیـای کوچـک مـا یـک اتفـاق و رویـداد بزرگـی حادث می شود.
یک روز سونامی در یک طرف جهان و بی خانمان شدن دههـا هـزار نفـر و تخری  خانه ها، محل کسب و کـار، شـهرها و روسـتاها، یـک روز آتـش سـوزی بـزرگ در جنگلها و سوختن هزاران هکتـار جنگـل و مرتـد و رانـدن صـدها هـزار خـانواده و سـوختن انسانها و جوانها و میلیونها دمر ضرر و زیان، روز دیگر از یک آتش سوزی بزرگ در یـک بازار یا یک هتل و مرگ گسترده انسانها، روز دیگر خوردن قطارها به یکـدیگر یـا از خـط خارج شدن قطار، یک روز غرق شدن یک کشتی و روز بعد سقوط یک هواپیما یـک رو ز زلزله و روز دیگر سیل و ویرانیهای درپی آن.
اینها اتفاقات و شاید بلایـایی اسـت کـه همـه روز به صورتهای مختلف شاهد آن هستیم ـ بعضی از این اتفاقـات زا ئیـده تغییـر و تحـومت جوی و طبیعی و شرایط آب و هوا و اقلیمـی و اجتنـاب ناپـذیر اسـت کـه گروهـی آن را بـه اراده ذات بی همتای آفریدگار نسبت می دهند کـه بـا الطـاف و کـرم آفریـدگار بـه بنـدگان خویش از حیطه تصور و برداشت کاملاً بیگانه و غیرقابل پذیرش است.
درحالی که بسـیاری  از این بحرانهای خانمان سوز و دلخراش تنها به خـود انسـانها و غفلـت و سـهل انگـاری آنهـا ارتباط دارد و گاهی به عوامل طبیعی...