معرفی کتاب صوتی یک روز انتظار

 او نویسنده‌ای‌ است که تقریبا همه‌ی داستان‌هایش از تجربیات و علایق شخصی‌اش مایه گرفته‌اند و شاید یکی از رموز موفقیت‌اش هم همین باشد. همینگوی از چیزهایی می‌نوشت که با پوست و استخوانش تجربه‌ کرده بود:

- گفتم برو بخواب. لباس‌هایم را که پوشیدم، می‌آیم و می‌بینمت.

اما وقتی که پایین رفتم، دیدم لباس‌هایش را عوض کرده و کنار شومینه نشسته. پسرکِ نُه ساله خیلی بی‌حال و مریض به نظر می‌رسید. دستم را روی پیشانیش گذاشتم و دیدم که تب دارد.

گفتم: بهترست بروی بالا و استراحت کنی. انگار بیمار شده‌ای.

گفت: چیزیم نیست.

دکتر آمد و تبش را اندازه گرفت.

پرسیدم: چقدر تب دارد؟

صد و دو درجه.

پایین که آمدیم دکتر سه نوع کپسول و طرز مصرف آن‌ها را به من داد. یکی تب‌بُر بود، یکی دیگر مُسهل بود، و سومی هم اسید خون را پایین می‌آورد. دکتر گفت میکروب آنفولانزا فقط در محیط اسیدی زنده می‌ماند. ظاهراً چیزی نبود که در مورد آنفولانزا نداند، و گفت اگر تبش از صدو چهار درجه بالاتر نرود، اصلاً نباید نگران سلامتیش باشیم. اخیراً آنفولانزای خفیفی شیوع پیدا کرده بود، و اگر بچه سینه‌پهلو نمی‌کرد، خطری نداشت.

به اتاق که برگشتم درجه تبش را با زمان مصرف کپسول‌ها روی تکه کاغذی نوشتم.

- می‌خواهی برایت چیزی بخوانم؟

پسرک گفت: اگر خودت می‌خواهی، باشد.

رنگش پریده بود و زیر چشم‌هایش گود افتاده بود. آرام روی تختش دراز کشیده بود و انگار حواسش جای دیگری بود.

داستان دزدان دریایی هاوارد پلای را با صدای بند برایش خواندم، اما معلوم بود که حواسش به داستان نیست.

منبع: طاقچه