بررسی آوا شناختی و واج شناختی گونه های رایج در استان فارس

اصـلی هويت، در اختیار قرار می دهد و بر ماست تا با ثبت و ضبط و تهیه دستور زبان آنچه براي ما برجا مانده است در حفظ و انتقـال آن بـه نسـلهاي آينـده گـامی کوچـک در حـد بضـاعت خويش برداشته باشیم.
اين کتاب گامی کوچک در جهـت شناسـاندن و ثبـت و حفـظ گويشـهاي رايـج در بیسـت روستاي استان فارس است که خوشـبختانه بـه دلیـل تلاشـهايی کـه توسـط گويشـوران فهـیم آن صورت می گیرد؛ هنـوز بـه عنـوان زبـان ارتبـاط در زنـدگی روزانـه مـردم کـاربرد دارد.
در ايـن پژوهش 20 نمونه گونه های مختلف استان فارس که از قبل توسط جهاد کشاورزي تهیـه شـده بود، مورد بررسی قرار گرفته است.
شرايط انتخاب گويشوران نیز به شرح زير بوده است:
 1 . گويشور بايد روستايی بومی منطقه باشد و بیشتر عمر خود را در آن روستا گذرانده باشد.
 2 . کارگر فصلی نباشد.
 3 . محدودۀ سنی گويشوران بالاي 20سال باشد و حداکثر50  سال باشد.
 4 .  اولويت انتخاب جنس گويشور با خانمها بوده (به دلیل فرهنگـی تعـداد محـدودي از گويشوران از بین خانمها بودند).
به طور کلی گويشورانی کـه بـا طـرح جهـاد کشـاورزي همكـاري داشـته انـد غالباً مـرد، کشاورز ،دامدار و بین گروههای سنی 20 تا 50 سال بوده اند .
در پايان ضروري می دانم از دو دانشـمند بـزرگ گـويش شناسـی و زبـان شـناس ايرانـی جناب آقاي دکتر ثمره و سرکار خانم دکتر ايران کلباسی سپاسگزاري کنم.
لازم به ذکر است که جلد دوم آن با همـین محتـوا در 20 روستای استان هرمزگان در دست چاپ است.
                                                                                                                                                                                                                                                                                     
ژیلا خانجانی