در اين شيوه قيمتگذاري، شرکت بدون توجه به سطح هزينههاى خود يا تقاضا براى کالا، قيمت کالا را براساس قيمتى تعيين مىکند که رقبا تعيين کردهاند. اين شيوه، قيمتگذارى براساس قيمتهاى جارى نام دارد. شرکت مىتواند قيمت کالاى خود را برابر، بيشتر يا کمتر از قيمت کالاهاى رقباى اصلى خود تعيين کند. در صنايعى که انحصار چندقطبى بر آنها حاکم است (صنايعى نظير فولاد، کاغذ يا کود شيميايي) شرکتها معمولاً داراى قيمتهاى يکسانى هستند و شرکتهاى کوچکتر از شرکتهاى بزرگتر تبعيت مىکنند و به پيروى از آنها قيمت کالاهاى خود را تغيير مىدهند. در اين صورت، قيمتگذارى تحت تأثير تغيير تقاضاى کالا يا هزينههاى اين شرکتها قرار نمىگيرد. قيمت فروش بعضى از شرکتها مىتواند اندکى بالاتر يا پائينتر باشد، ولى ميزان اين تفاوت همواره ثابت است. همچون قيمت بنزين که در پمپبنزينهاى کوچکتر چند سنت کمتر از شرکتهاى بزرگ نفتى است و اين تفاوت همواره برقرار است.
قيمتگذارى براساس قيمت جارى بسيار متداول است. اعتقاد شرکتها بر اين است که وقتى اندازهگيرى کشش تقاضا دشوار است، استفاده از شيوه قيمتگذارى براساس قيمتهاى جارى مىتواند موجد بازدهى منصفانه و مناسب باشد. بهعلاوه، توسل به اين شيوه قيمتگذاري، آنان را از زيانهاى جنگ قيمت نيز مصون نگاه مىدارد.
قيمتگذارى با ارائه پيشنهاد
شرکتها هنگام ارائه پيشنها براى انجام کارهاى مقاطعهاى از روش قيمتگذارى رقابتى استفاده مىکنند. در روش قيمتگذارى با ارائه پيشنهاد مهر و موم شده مبناى تعيين قيمت بهطرز تفکر شرکت نسبت به نحوه قيمتگذارى رقبا و نيز هزينه و سطح تقاضا براى خدمات شرکت بستگى دارد. شرکت پيشنهاددهنده درصدد بهدست آوردن قرارداد است و برنده شدن نيز منوط است به اينکه قيمتهاى او کمتر از سايرين باشد.
بايد توجه داشت که کاهش قيمت هم تا حدى امکانپذير است. اگر قيمت پيشنهادى پايينتر از قيمت تمامشده باشد موقعيت شرکت به مخاطره مىافتد. از طرفى هر قدر قيمت پيشنهادى بالاتر باشد، شانس برنده شدن و بهٔست آوردن کار، کاهش مىيابد.