شرکت‌ها فعاليت‌هاى بازاريابى بين‌المللى خود را به سه شيوه مختلف اداره مى‌کنند. بيشتر شرکت‌ها بدواً يک دايره صادراتى را سازماندهى مى‌کنند، در مرحله بعد يک بخش بين‌المللى ايجاد مى‌کنند و سرانجام اين بخش را به يک سازمان جهانى تبديل مى‌نمايند.
دايره صادرات
يک شرکت، طبيعتاً با صدور محصولات خود به خارج از کشور، وارد بازاريابى بين‌المللى مى‌شود. در صورتى‌که فروش در بازار بين‌المللى افزايش پيدا کند، شرکت به داير کردن يک دايره صادرات اقدام مى‌کند که در آن يک مدير مسؤول و چند دستيار کار مى‌کنند. با افزايش ميزان فروش، دايره صادرات نيز گسترش مى‌يابد. با گسترش دايره صادرات، انجام خدمات مختلف بازاريابى نيز به اين دايره محول مى‌شود، به‌طورى‌که دايره، خود فعالانه به انجام فعاليت‌هاى محوله مى‌پردازد. درصورتى‌که شرکت نسبت به مشارکت با يک شرکت خارجى اقدام کند يا خود به‌طور مستقيم در کشورهاى خارجى اقدام به سرمايه‌گذارى مستقيم نمايد، اين دايره صادرات ديگر توانايى انجام کليه امور را نخواهد داشت.
بخش بين‌المللى
بسيارى از شرکت‌ها در چندين بازار و مشارکت‌هاى بين‌المللى در گيرند. يک شرکت ممکن است در يک زمان، در حالى که به يک کشور کالا صادر مى‌کند، به کشور ديگر مجوز توليد بدهد و در همين حال در کشور سوم، سرمايه‌گذارى مشترک کند و در چهارمين کشور دارارى شعباتى باشد. اين شرکت دير يا زود بايد بخشى به نام بخش يا شعبه بين‌المللى داير کند تا تمام فعاليت‌هاى بين‌المللى خود را در اين بخش متمرکز گرداند.
بخش‌هاى بين‌المللى به روش‌هاى مختلفى سازماندهى مى‌شوند. کارکنان بخش بين‌المللى بايد افرادى باشند متخصص در امر بازاريابي، توليد، تحقيقات، امور مالي، برنامه‌ريزى و ... اين افراد براى دواير عملياتى مختلف، برنامه‌هايى تنظيم و خدمات مورد نياز آنها را نيز فراهم مى‌کنند.
سازمان جهانى
شرکت‌هاى چندى هستند که با پشت سر گذاشتن مرحله بخش بين‌المللي به يک سازمان جهانى واقعى تبديل شده‌اند. آنها ديگر همچون بازاريابان ملى نمى‌انديشند که در انديشه صدور کالا به خارج از کشور هستند. آنها خود را بازاريابان جهانى مى‌دانند. در اين سازمان‌ها مديران سطح بالا و کارکنان براى سيستم‌هاى تأمين امکانات توليد، سياست‌گذارى‌هاى بازاريابي، جريانات مالى و پشتيبانى جهانى برنامه‌ريزى مى‌کنند. واحدهاى عملياتى جهاني، مستقيماً تحت نظارت مديريت عامل يا کميته اجرايى سازمان و نه بخش بين‌المللي، انجام وظيفه مى‌کنند. در اينجا به مديران، براى عملياتى جهانى و نه صرفاً داخلى يا بين‌المللي، آموزش داده مى‌شود. شرکت، مديران خود را از بين مديران کشورهاى مختلف، انتخاب و استخدام مى‌کند. چنين شرکتى اقلام مورد نياز و مصرفى خود را از جايى خريدارى مى‌کند که هزينه کمترى دارد. سرمايه‌گذارى نيز در محلى صورت مى‌گيرد که بازده مورد انتظار بالاترى دارد.