يک شرکت پس از اينکه درباره فروش در يک کشور خارجى تصميم گرفت، نوبت به انتخاب بهترين روش ورود به اين کشور مى‌رسد. روش‌هاى ورودى که پيش‌آورى شرکت‌ها قرار دارند عبارتند از: صادرات، سرمايه‌گذارى مشترک و سرمايه‌گذارى مستقيم. هر خط‌مشى جديد، مستلزم تعهد و مخاطره بيشترى است اما از کنترل و سودآورى بالقوه بيشترى نيز برخوردار است.
سرمايه‌گذارى مستقيم
بزرگترين شيوهٔ درگيرى در بازار خارجي، سرمايه‌گذارى مستقيم است. سرمايه‌گذارى مستقيم به معناى احداث کارخانه براى مونتاژ يا توليد است. اگر شرکتى از طريق صادرات، تجربيات زيادى به‌دست آورده باشد و اگر بازار صادراتى از حجم تقاضاى کافى برخوردار باشد، توليد در خارج از کشور مزاياى زيادى دارد. شرکت با انتقال امکانات و تسهيلات توليدى خود به کشور ديگر از نيروى انسانى يا مواد اوليه ارزان‌تر، جوايز و امکانات تشويقى دولت خارجى براى سرمايه‌گذارى و صرفه‌جويى در هزينه‌هاى حمل‌ونقل بهره‌مند مى‌شود. چنين شرکتى چون در کشور ميزبان، فرصت‌هاى شغلى جديد را به‌وجود مى‌آورد،