اين نظريه وجود دارد که شبکه جهانى وسيله‌اى ضرورتاً جهانى است. با اين حال بسيارى از بازرگانان الکترونيک موفق ترجيح مى‌دهند به‌طور محلى عمل نمايند. در واقع با اين که يک وب سايت را مى‌توان بدون هيچ‌گونه تفاوتى در سراسر جهان مشاهده کرد، ولى موانع زير مى‌تواند بسيارى از بازرگانان الکترونيک را برانگيزاند تا تلاش‌هاى خود را در کشور يا منطقه خود متمرکز کنند:
- گران بودن حمل‌ونقل بين‌المللى (از جمله کالاهاى مرجوعي): در واقع حمل بين‌المللى کالاها اغلب بسيار گران‌تر و کندتر نسبت به حمل داخلى است. اين مسئله بيشتر براى معاملات B-to-C وجود دارد، ولى براى معاملات بزرگ B-to-B کمتر است.
- هزينه‌هاى زياد بازاريابى براى بدست آوردن تعداد مراجعين مناسب، شهرت و اعتماد، شناساندن يک وب سايت پرهزينه و مشکل است. بديهى است که انجام اين کار بصورت محلى راحت‌تر از انجام آن بصورت جهانى مى‌باشد.
- افزايش ريسک پرداخت‌هاى فريبکارانه: در کشورهاى زيادى سيستم‌هاى پرداخت محلى مؤثرى توسعه يافته‌اند (مثلاً آمريکا، سوئيس، ژاپن). لذا پذيرش کالاهاى تحويلى بصورت جهانى طبعاً ريسک دغلکارى و کلاهبردارى را افزايش مى‌دهد.
- زبان‌هاى خارجي: اکثر کاربران وب زبان انگليسى را درک مى‌کنند ولى ممکن است جرأت و تبحر کافى براى انجام و تحقق بخشيدن به معاملات را نداشته باشند.
نکات مهم پايانى:
تمام ملاحظات فوق کلى‌گويى هستند و موارد زيادى وجود دارند که در آنها راهبرد جهانى نه تنها امکان‌پذير، بلکه ايده‌آل است. مثلاً سايت www.chinaoline.com که اطلاعات تجارى را در مورد چين از طريق شبکه جهانى به گروه‌ها و افراد در سراسر جهان مى‌فروشد. علاوه بر مواردى که در آنها تحويل کالا از طريق اينترنت انجام مى‌شود موارد موفقيت‌آميز ديگرى نيز وجود دارد که در آنها از سايت‌هاى اينترنتى بعنوان ابزارى براى کمک به روند فروش استفاده مى‌گردد.