۱. بهره‌گيرى از درآمدهاى عمومى کشور ميزبان به شکل معافيت از حقوق و عوارض گمرکى به‌مدت نامحدود معافيت‌ها و يا تخفيف‌هاى مالياتى (ماليات بر درآمد، ماليات‌هاى مستقيم و غير مستقيم) در دوره‌هاى طويل‌المدت حتى بيست ساله - انواع سوبسيدهاى دولتى و ساير امتيازات.
۲. استفاده از مشوق‌هاى مالى شامل آزادى از کنترل‌هاى ارزى و ضمانت‌هاى مربوط به برداشت اصل سرمايه و برگشت بدون قيد و شرط سود و منافع تائيد شده حاصل از حق امتيازات مختلف.
۳. استفاده از امکانات بى‌حد اين مناطق شامل:
- نيروى کار بسيار ارزان و سخت‌کوش محلى
- دسترسى به تأسيسات گرانقيمت بندرگاه: ساختمان‌هاى استاندارد شده کارخانجات و انبارها و همچنين استفاده از نرخ‌هاى ترجيحى مربوط به آب و برق و اجاره زمين و بسيارى خدمات ديگر.
- ساختار استخدامى ساده و بدون دردسر، سهولت مقررات استخدامى عدم امکان اعتصاب، عدم وجود اتحاديه‌هاى کارگرى.
۴. دسترسى به بازارهاى منطقه‌اى از طريق:
- شکستن عقده‌هاى ذهنى - فرهنگى محلى از طريق زدن مارک‌هاى محلى (ساخت منطقه آزاد ...)
- استفاده از سهميه‌هاى وارداتى و صادراتى کشورهاى ميزبان.
- استفاده از انبارها جهت يافتن فرصت مناسب فروش و تغذيه تدريجى کالاهاى توليدى به بازارهاى ناحيه بدون شکستن قيمت‌ها.
۵. رهائى از مشکلات فرهنگى مهاجرت نيروهاى کشورهاى در حال توسعه به کشورهاى پيشرفته.
۶. کاهش هزينه‌هاى تخليه و بارگيرى ناشى از عدم انجام کنترل‌هاى گمرکى.
۷. رهائى از مقررات دست و پا‌گير و تشريفات ادارى و کنترل کشور ميزبان.
۸. واگذارى تکنولوژى‌هاى ساده و کاربر به کشورهاى در حال توسعه به‌منظور استفاده تبليغاتى در جهت تشفى خاطر مردم منطقه.
۹. رونق نسبى اقتصاد کشورهاى در حال توسعه جهت باز پرداخت بدهى هاى آنها و ... .