از ورود کامپيوتر به‌صنعت بانکدارى در ايران سالهاى زيادى مى‌گذرد. در آن سالها کامپيوتر شخصى براى همگان ناشناس بود. کامپيوترهاى بزرگ، نصب‌شده در مراکز بانک‌ها، آشنايى با پردازش و ذخيره‌سازى داده‌هاى الکترونيکى را براى بانک‌ها به‌ارمغان آوردند. اين کامپيوترها امکانات تهيه انواع گزارش‌هاى آمارى و مديريتى را براساس داده‌هاى ذخيره‌شده در آن به مديريت و ادارات مرکزيبانک ارائه مى‌کردند.
در اواخر دهه ۶۰، بانک‌ها باتوجه به ورود کامپيوترهاى شخصى و احساس نياز به اتوماسيون عمليات بانکى درجهت رايانه‌اى کردن وضعيت موجود برآمدند ولى بکارگيرى يک سيستم جامع نرم‌افزارى و طرح همه‌گير اتوماسيون در هيچ‌يک از بانک‌ها راهى پيدا نکرد.
تحول و پيشرفت فعاليت‌هاى بانکى و ارتقاى خدمات قابل ارائه در بانک‌ها منوط به بکارگيرى فن‌آورى رايانه‌ها و شبکه‌هاى وسيع تبادل داده‌ها در چارچوب يک طرح يکپارچه اتوماسيون مى‌باشد. حرکت به‌سوى بانکدارى الکترونيکى براى بانک‌هاى کشور بدون ايجاد زيربناى آن تصويرى مبهم و نااستوار است. بانکدارى الکترونيکى در يک سيستم يکپارچه نرم‌افزارى و سخت‌افزارى توان حرکت مى‌يابد و جايگاه واقعى خود را پيدا مى‌کند.
فعاليت‌ها و اقداماتى که در زمينه تهيه يک طرح جامع اتوماسيون در بانک‌ها ديده مى‌شود مؤيد اين نظر است که بانک‌ها نيز لزوم زيربناسازى را بازشناخته و بدون تجهيز خود به يک سيستم اتوماسيون يکپارچه، قدم در عرصه‌هاى جديد بانکدارى را امکان‌پذير نمى‌دانند. اکنون طرح جامع اتوماسيون در صدر برنامه‌هاى بانک‌ها براى تحول به‌سوى بانکدارى نوين مى‌باشد. با پياده‌شدن اين طرح‌ها آمادگى لازم براى ارائه بانکدارى الکترونيکى نيز در بانک‌ها پديدار خواهد شد.