دوربين‌هايى که اندازۀ نگاتيو آنها ۱۲٭۹ سانتى‌متر يا بزرگ‌تر است

فيلم اين دوربين‌ها به‌شکل نوار نيست و براى هر عکس‌بردارى از يک قطعه فيلم بريده‌شده استفاده مى‌شود. به اين فيلم‌ها فيلم تخت گفته مى‌شود. مزيت اين دوربين‌ها بزرگى نگاتيو آنهاست که از طرفى روتوش‌هاى دقيق و خوب را ممکن مى‌سازد و از طرفى امکان استفاده از آگرانديسمان‌هاى بسيار بزرگ را با بالاترين کيفيت فراهم مى‌کند.


در نوع ديگرى از اين دوربين‌ها، بخش اصلى (اثرکثيو، فانوس و فيلم) روى يک محور يا ريل يا لوله قرار دارند.

دوربين‌هايى که اندازۀ نگاتيو آنها ۶٭۶ سانتى‌متر است

در اين دوربين‌ها از فيلم‌هايى استفاده مى‌شود که عرض آنها ۶ سانتى‌متر است و هميشه همراه با حفاظى است از نوار کاغذى سياه که روى قرقره پيچانده شده است. هر حلقه فيلم مى‌تواند ۱۲ عکس ۶٭۶ سانتى‌متر بگيرد.


اين نوع فيلم را ?فيلم ۱۲۰? مى‌گويند. يک نوع ديگر آن که طولش بيشتر و به اندازۀ ۲۴ عکس است ?فيلم ۲۲۰? گفته مى‌شود. علاوه بر اين، دوربين‌هاى ديگرى نيز وجود دارد که آنها هم از فيلم ۱۲۰ استفاده مى‌کنند ولى ابعاد و تعداد تصاوير آنها متفاوت است. در اين فيلم‌ها هميشه عرض فيلم‌ها ۶ سانتى‌متر است. امتياز اين گروه نيز بزرگى اندازۀ نگاتيو آنهاست که امکان آگرانديسمان‌هاى بزرگ‌تر را با کفيفت بهتر فراهم مى‌آورد.

دوربين‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى

در تمام دوربين‌هاى اين گروه از فيلم‌هايى که در ابتدا براى فيلم‌بردارى ساخته مى‌شده استفاده مى‌شود. اين فيلم‌ها که در دو کنار آنها سوراخ‌هاى منظمى وجود دارد، ۳۵ ميلى‌مترى عرض دارند و عکسى که روى آنها گرفته مى‌شود معمولاً به ابعاد ۳۶٭۲۴ ميلى‌متر است.


نگاتيو اين دوربين‌ها روى فيلمى با عرض ۳۵ ميلى‌متر تهيه مى‌شود و ابعاد تصوير آنها ۲۴٭۱۸ يا ۳۶٭۲۴ ميلى‌متر است و در داخل کاست‌هايى است که در واقع يک ?ماسورۀ? فلزى است و با عدد ۱۳۵ از آنها نام مى‌برند. وقتى فيلم از کاست خارج شد هيچ‌گونه حفاظى در مقابل نور ندارد. از اين‌رو در پايان عکس‌بردارى بايد آن را دوباره به داخل کاست برگرداند و سپس در دوربين را باز کرد.


فيلم‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى در سه اندازۀ ۱۲، ۲۴ و ۳۶ عکسى بفروش مى‌رسند. دوربين‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى به‌علت کوچکى حجم و سبکى وزن براى عکس‌بردارى سريع و زياد مناسبترند. اين دستگاه‌ها چنان گسترشى در دنيا پيدا کرده‌اند که نسبت به انواع قبلى بسيار متنوع‌ترند و هر سال تعداد زيادى نيز به سازندگان آنها افزوده مى‌شود.

دوربين‌هاى رفلکسى يا انعکاسى

در بعضى دوربين‌ها براى ديدن موضوع و يافتن کادر مناسب از يک پنجرۀ ساده استفاده مى‌شود که در آن چشم مستقيماً موضوع را مى‌بيند. در بعضى دوربين‌هاى ديگر در پشت عدسي، آيينه‌اى وجود دارد که تصوير پس از برخورد با آن منعکس مى‌شود و بر روى يک شيشهٔ مات مى‌افتد. به اين دوربين‌ها رفلکس يا انعکاسى مى‌گويند که بر دو نوع هستند:

رفلکس با دو عدسى

در اين دوربين‌ها بدنه از دو اتاقک کاملاً مجزا تشکيل يافته که هر يک داراى عدسى جدا ولى مشابهى است؛ يکى براى انعکاس تصوير بر روى شيشهٔ مات و ديگرى براى گرفتن عکس

رفلکس تک‌ عدسى

در اين نوع دوربين هر دو عمل با عدسى واحدى انجام مى‌گيرد. اين نوع بيشتر در دوربين‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى وجود دارند و عدسى‌هاى قابل تعويض دارند. در حال حاضر بيشتر دوربين‌هايى که در دنيا ساخته مى‌شود از اين نوع است.