پهلوانان بسيار نامى در سابق کاسه‌بند به زانوهاى خود مى‌بستند و آن آئينه کوچکى بوده که روى چرم نصب مى‌کردند و به زانوى خود مى‌بستند و چون آئينه روى کاسه زانو قرار گرفت آن‌را کاسه‌بند مى‌ناميدند عده‌اى هم آن‌را زانوبند مى‌گفتند برخى از پهلوانان نيز آئينه روى هر دو زانوى تنکه نصب مى‌کردند و به اصطلاح آن روز تنکه آئينه مى‌پوشيدند و آن تنکه لباس ورزش و کشتى آن پهلوان بود اصولاً پوشيدن چنين تنکه يا بستن کاسه‌بند کنايتى بوده از اينکه زانوى صاحب کاسه‌بند يا آئينه در کشتى به خاک نمى‌رسيده و او کشتى‌هاى خود را سرپا مى‌گيرد بديهى است که اين‌کار هر کسى نيوده و کمتر پهلوانى توانسته اين عمل بسيار مشکل را انجام دهد چنانکه از پهلوان حاج رضا سنگلجى (پهلوان حاج رضا قلى سنگلجى نخستين پهلوان پايتخت دوران ناصرالدين شاه قاجار است) به بعد پهلوانى که هنگام کشتى کاسه‌بند به زانو بسته باشد و يا تنکه آئينه پوشيده باشد پا به عرصه وجود نگذاشت و پس از وى به کلى متروک شد.
بستن کاسه‌بند با اجازه اساتيد و مشايخ طريقت بوده که نهايت نظم و ترتيب آن روز کشور ما و قدرت و توانائى پهلوانان سابق و ايمان راسخ آنان را نشان مى‌دهد.